با چشم شُسته وقتی به شب قدر نگاه می‌کنم، می‌بینم شب قدری که برتر از هزار ماه است، جز روی ماه تو تفسیر دیگری ندارد. ما در خانۀ بهشتی وقتی شب قدر را احیا می‌گیریم، یک خواسته بیشتر نداریم و آن احیای عشق تو در همۀ دل‌هاست. اگر کسی شب قدر را احیا گرفت و عشق تو در دلش احیا نشد، باید یقین کند که حاصل شب قدرش تنها چشم بیداری بود و تن خسته‌ای و محصول دعاهایش، تکان خوردن زبانش شد و ورق زدن کتاب دعا. همین. برای کسی که خودش را از محبت و ولایت تو محروم کرده، شب قدر با شب‌های دیگر چه تفاوتی می‌کند؟ خواب باشد یا بیدار چه تفاوتی دارد؟ شب قدر شب التماس خواسته‌های بزرگ است و از محبت و ولایت تو خواسته‌ای بزرگ‌تر هم هست؟ شبت بخیر بزرگ‌ترین حاجت انسان!