‌امشب، شبیه بچه‌های کوچکی که چشم‌شان به راه‌رفتن و حرف‌زدن پدرشان است و اشتیاق‌شان به شبیه او شدن، دوزانو نشسته‌ایم کنار سجاده‌ی شما و با همه‌ی ندانستن‌ و کوچک‌بودن‌مان، دل‌مان مثل شما عاشق‌بودن را می‌خواهد... لبخند پرمحبّت و دست نوازش پدرانه‌تان لطفاً... حضرت پدر!