✅ فضای مجازی و مسئولیت 👈 بخش نخست ( تبیین نبا فسق و ایجاد بازدارندگی برای عدم تکرار آن در مورد اخبار منتشر شده در داخل کشور ) پیشنهاد شد که اوّلین مساله مهم در تامین امنیت فضای مجازی، احراز هویت فعالان این عرصه است. چه ارائه کننده محتوا و چه دریافت کننده محتوا زمانی که در کشور سامانه ای وجود داشته باشد که امکان بررسی حساب های افراد حقیقی یا حقوقی را در کشور مهیا می کند، خود به خود حساب های جعلی مشخص می شوند. ✅ امّا، گام بعدی، مسئولیت پذیری است. تمامی افراد حقیقی و حقوقی، اعم از صاحبان مشاغل، خبرگزاری ها، سیاستمداران، افراد مشهور (سلبریتی ها) و امثال ایشان، باید در قبال ارسال های خود (در هر قالبی که باشد: پست، کامنت، استوری، فوروارد و امثال آن) مسئول شناخته شوند. به چه معنا؟ 👈 به این معنا که اگر ارسال های ایشان بدون سند، هم صدا با دشمن، تحریک کننده در جهت خلاف منافع عمومی، ناامیدکننده و ... باشد، هزینه آن را بپردازند. این هزینه بسته به اثرگذاری ایشان متفاوت است. مثلا فردی شاخص با ۱۰ میلیون دنبال کننده اثرگذاری اش متفاوت از فردی با ۵۰۰ دنبال کننده است (البته به دنبال کنندگان هم بستگی دارد!) همچنین، فردی که مسئول این کشور بوده یا هست، حساب متفاوتی از فردی دارد که به نام مسئول کشور شناخته نمی شود. منظور از هزینه، صرفا جریمه مالی نیست. هزینه باید بازدارندگی لازم را داشته باشد. برای نمونه، وقتی تولیدکننده ای تبلیغی با محتوای نامتعارف و خلاف شان جامعه را انتشار می دهد، و از قِبل آن معروفیت و ثروت هنگفتی به جیب می زند، لازم است قوه قهریه به گونه ای او را سر جایش بنشاند که هیچ تولیدکننده دیگری وسوسه انجام چنین عملی به فکرش خطور نکند (مثلا جریمه چند برابری نسبت به سود تخمینی حاصل از تبلیغ نادرست؛ عدم اجازه فعالیت برای چند مدت یا در مواردی برای همیشه؛ جبران هزینه های مربوط به آسیب به افکار عموم مردم و ...به نسبت جرمی که مرتکب شده و اثری که داشته) همچنین، برای اشخاصی که در داخل کشور هستند، پس از اینکه مشخص شد ایشان ارسال های نامناسب و بی سند داشته اند، لازم است تا مدتی از هر گونه فعالیت مجازی منع شوند. در خصوص خبرگزاری هایی که عناوین تحریک کننده و بدون سند می زنند، عدم اجازه فعالیت به صورت مجازی و غیر آن (از طریق بستن سایت خبرگزاری و امثال آن) پیشنهاد می شود. این هیچ ربطی به آزادی بیان ندارد. آزادی بیان، با دروغ پردازی، تحریک اذهان عمومی، و ایجاد ناامنی روانی با خبر غیرموثق متفاوت است. باید به طور جدّی در این زمینه اقدام کرد و نگران هوچی بازی های رسانه ای نیز نبود. وقتی دلیل کارها برای مردم روشن سازی شود، آنها پذیرا خواهند بود. 👈 مثال: در سخنرانی اخیر ریاست محترم جمهور در دانشگاه الزهرا (س)، ایشان این جمله را بیان کردند: « دشمنان تصور کردند که می‌توانند در محیط دانشگاه به امیال پلید خود برسند، غافل از اینکه دانشجو و استاد ما بیدار است و آن‌قدر بصیرت دارد که اجازه نمی‌دهد دشمن در این رابطه کوچک‌ترین حرکتی در جهت امیال خود کند، باید به او گفت که ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست / عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری». همان‌گونه که از این اظهارات رئیس جمهور مشخص است وی به تلاش ناتمام دشمنان در ایجاد آشوب و بلوا در دانشگاه اشاره می‌کند و خطاب به دشمنان می‌گوید: «ای مگس عرصه سیمرغ...» اما برخی رسانه ها تیتر زدند: «رئیس جمهور خطاب به معترضان: ای مگس…» و این باعث شد بسیاری دیگر وقت و هزینه صرف کنند که توضیح دهند رئیس جمهور منظورشان فلان بوده و ... 🛑 این به وضوح، تحریک افکار عمومی است و اعتماد مردم به مسئولین را هدف گرفته است. لازم است مسئولان در این عرصه کنشگر و فعال ظاهر شوند و نه منفعل. بسیاری از مخاطبین، به واسطه اعتمادی که به رسانه حزبی خاص دارند، به سراغ متن سخنرانی رئیس جمهور نخواهند رفت و آن را مورد کنکاش قرار نمی دهند و طبیعتا از این تیتر متاثر می شوند. این قطعا یک جُرم یا دست کم تخلف آشکار است: بی اعتماد سازی نسبت به مسئولین با عنوان سازی دروغ ✅ برای جلوگیری از چنین اقدامات تحریک کننده ای، باید هم برای مردم مطلب را روشن کرد و هم متخلف را با اقداماتی بازدارنده از تکرار منع کرد. 👈 نتیجه این اقدام، بازگشت اعتماد عمومی مردم، بستن راه دروغ پردازی، و جلوگیری از الگوسازی نامناسب است... ✅ هزینه باید بازدارندگی داشته باشد.‌ رویه فعلی در کشور ما نه تنها بازدارنده نیست، که تشویق کننده نیز هست‌. ✅ باید جلوی وسوسه جذب فالور و لایک بیشتر با ایجاد تحریک و ناامنی روانی از طریق نبا فسق را در کشور بگیریم... 👈 در عین حال، حق آزادی بیان (و نه تولید و انتشار نبا فسق) را باید در چارچوب قانون به رسمیت شناخت ان شاء الله ادامه خواهد داشت... دکتر محسن عزیزی ابرقوئی، روانشناس https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231