🔻«نشان‌دادن» برایم سخت است! چه کنم؟ نوشتن ارتباط مستقیمی با صداقت دارد. تو در مورد چه چیزی می‌توانی صادق باشی؟ در مورد چیزی که می‌شناسی‌اش! در مورد چیزی که نمی‌شناسی که نمی‌توانی صادق باشی. پس تو از پس نوشتن چیزی برمی‌آیی که می‌شناسی‌اش. اگر «نشان‌دادن» برایتان سخت است، می‌تواند دو علت داشته باشد: 1) آن موقعیت را خیلی خوب نمی‌شناسی.  2) اگر می‌شناسی‌اش، داری با فاصله به آن نگاه می‌کنی. شما وقتی راوی موفقی داری (فارغ از اول‌شخص یا سوم‌شخص بودنش) که از دلِ ماجرا روایت کند. بنابراین باید خودت را تا جایی که ممکن است در دل ماجرا قرار دهی. پس مشکل «نشان دادن» به شناخت و نگاه خداگونه به داستان برمی‌گردد. نگاه خداگونه یعنی از بالا ایستاده‌ای، شخصیت‌های داستانی آن پایین دارند کارشان را می‌کنند و تو داری می‌نویسی‌شان. در صورتی که تو هم‌کُفو آن شخصیت‌های داستانی هستی. تو خدا نیستی! تو روی آن زمینی! تو در دلِ ماجرایی. خصوصاً داستانی که قرار است با عواطف سروکار داشته باشد، اول باید بتواند خودت را منقلب کند. اگر از پسِ منقلب کردن تو برنیاید، احتمال اینکه از پس منقلب کردن مخاطب بربیاید، چیزی نزدیک به صفر است! 🔺برشی از کارگاه «جستار شخصی» استاد رامبد خانلری مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr