🔺زاویه‌دید «اول‌شخص» «زاویه‌دید اول‌شخص سه حالت دارد: ۱) زاویه‌دید اول‌شخص معمولی؛ مثلاً من می‌گویم:«من امروز جلسه دارم. صبح ساعت هفت‌ونیم راننده آمد دنبالم. حرکت کردیم سمت قم و من تو ماشین داشتم به این فکر می‌کردم اونجا که رسیدم به بچه‌ها چه بگویم. بعد که رسیدم اینجا خیلی هنرجوهای سرحالی دیدم. با همدیگر صحبت می‌کردیم. فلانی می‌گفت...» ۲) تک‌گویی درونی یا حدیث نفس؛ در این زاویه‌دید من با خودم حرف می‌زنم. مخاطبی ندارم. مثلاً می‌گویم:«از آن روزهای مزخرف بود که از صبح که آدم بلند می‌شود دوست ندارد...» هیچکس هم نیست و من خودم تنهایم. همین‌طور حرف می‌زنم، بد می‌گویم، فحش می‌دهم، جوک می‌گویم و هر چیزی. هیچ انسجامی وجود ندارد. اصطلاحاً می‌گویند حدیث نفس. می‌توانید از این شاخه به آن شاخه بپرید، تخیل کنید، هرچه بخواهید بگویید. حرف‌هایی که می‌زنید کنترل‌شده نیستند! ۳) تک‌گویی بیرونی؛ مخاطب جلوی شما نشسته است. شما نمی‌توانید وقتی با کسی حرف می‌زنید پرت‌وپلا بگویید! بنابراین منسجم حرف می‌زنید، کلمات را انتخاب می‌کنید، جملات را منظم می‌گویید.» 💠دورهمی داستان با مصطفی مستور . مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr