📙حرف د ☀️ موضوع : دوست رفاقت ها؛ فرصت و تهدید 🔹شعر چو گل همیشه مطیع هوای گلشن باش بسوز و دم نزن و مثل شمع روشن باش تو نسل دامن پاکان روزگار راستی مرو بدامن ناپاک، پاک دامان باش زتیغ مرگ بسی تیغ نفس تیز تر است بپوش جامه تقوا و غرق جوشن باش قسم بدوست که شیطان و نفس دشمن تواست باین دو دشمن ظاهر فریب دشمن باش بمال و حشمت و زیبائی قبیله مناز تو کز منی شده ای خلق خالی از من باش شکستن دل مردم هنر نمی باشد به جای دل شکنی فکر خود شکستن باش تو را به کعبه بود روز پنج نوبت روی نه عبد بتکده نه پیرو برهمن باش چو در بلندی و پستی مخیرت کردند به جای آنکه شوی خار راه سوسن باش اسیر شانه و آئینه گشته ای تا چند بیا به جمع شهیدان، زخون مزین باش زآه سرد زبون زمان مشو «میثم» بزیر پتک حوادث چو کوه آهن باش 🔘مقدمه در اهمیت دوستی گفته اند هزار دوست، کم است و یک دشمن، بسیار. باید توجه داشت ؛ از طرفی ،روح انسان، در سایه دوستی و مهرورزی، شکوفا و مصفا می‌شود و از این رهگذر، آدمی طعم شیرین حیات را بهتر می‌چشد و از احساس غربت و تنهایی به در می‌آید. حضرت علی (ع)، آن را که موفق نشود دوست به دست آورد، آدمی ناتوان معرفی می‌کند و می‌فرماید: «أَعْجَزُ النّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اکْتِسَابِ الْإِخْوانِ، وَأَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَیَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ»؛ ناتوان‌ترین مردم، کسی است که از به دست آوردن برادران و دوستان ناتوان باشد و ناتوان تر از او کسی است که دوستی را که به دست آورده است، از دست بدهد.»(۱) از سوی دیگر چنانچه برای حفظ سلامت اجتناب از افراد ناقل ویروس های بیماری ها لازم است تا عامل بیماری از بیمار به شخص سالم سرایت نماید. دین مقدس اسلام همین پیش‌گیری را در مسائل اخلاقی شدیداً توصیه می‌نماید. لذا توصیه می‌كند كه به خاطر حفظ سلامت روح و جان از آمیزش و اختلاط با گنه‌كاران پرهیز كرده و از مجالست و هم‌نشینی با آنان خودداری نمایند. از نظر اصول‌تربیتی این نكته نیز مورد تأیید مربیان قرار دارد. چون شنیدن و دیدن گناه خود مرحله آغازین گناه است. خداوند متعال به ما دستور می‌دهد كه هر روز ده بار بگوییم خداوندا ما را به صراط مستقیم هدایت كن و ما را با غضب شدگان و منحرفان همراه نكن. 🔷آیه ای در مورد دوست قرآن مجید در سوره فرقان می‌فرماید:«وَ یوْمَ یعَضُّ الظَّالِمُ عَلىَ‏ یدَیهِ یقُولُ یلَیتَنىِ اتخَّذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا یاوَیلَتىَ‏ لَیتَنىِ لَمْ أَتخَّذْ فُلَانًا خَلِیلًا» و (به خاطر آور) روزى را كه ستمكار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان مى‏گزد و مى‏گوید: «اى كاش با پیامبر راهى برگزیده بودم ، اى واى بر من، كاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نكرده بودم. [فرقان/ ۲۷ ] 🔹نکته مرحوم حاج میرزا جواد آقا (ره) در آداب رفاقت همین قسمت از آیه را ذکر می کند و در ادامه به این مطلب اشاره می کند که «المرء علی دين خليله».اگر انسان بخواهد سیر الی الله بکند؛ یک رفیق و یک استاد لازم دارد. «الرفيق ثم الطريق». حضرت می فرماید: «واطلب مؤاخاة الاتقياء ولو فی ظلمات الارض». طلب کن دوستی با اهل تقوی را ولو در تاریکی های زمین. 🔹نکته این آیه شریفه درباره عقبة بن ابی معیط ملعون نازل شده است. عقبه هر وقت از سفر برمی‌گشت مهمانی‌ترتیب می‌داد و اشراف قومش را دعوت می‌نمود و با پیامبر اكرم نیز همسایه بود و مایل بود كه رسول خدا نیز در مهمانی او حاضر شود. عقبة بن ابی معیط روزی از سفر آمده بود طبق معمول مهمانی‌ترتیب داده بود و دوستان خود را دعوت نمود و در ضمن رسول خدا(ص) را هم دعوت نمود. حضرت فرمودند من غذای تو را نمی‌خورم تا شهادتین را بگویی. عقبه شهادتین را به زبان جاری نمود و خبر به ابی بن خلف ملعون كه دوست عقبه بود رسید. به عقبه گفت شنیده‌ام از آیین خود منحرف شده‌ای عقبه گفت منحرف نشده‌ام و لكن خواستم از غذای من بخورد ظاهراً شهادتین را گفتم. ابی‌بن خلف گفت من از تو راضی نمی‌شوم تا این كه به پیامبر توهین كنی. عقبه پیشنهاد او را پذیرفت و به پیامبر اكرم(ص) اهانت نمود و آب دهانش را به صورت حضرت‌انداخت. و در بعضی از تواریخ هست كه آب برگشت و روی عقبه را سوزاند و همواره علامت سوختن در صورت عقبه معلوم بود. 🔻 ادامه دارد 👇👇 ✅ کانال محتوایی منبر طلاب🔰🔰🔰 http://eitaa.com/joinchat/3087990800Cdc959f683d