. به بهانه مباحث امر به معروف و نهی از منکر گفتاری در: تهدید و تخویف،ضرب وجرح و قتل نزد فقهای عظام (بخش اول) تهدید یا ایجاد ترس از کیفر، تخویف یا ایجاد نگرانی، ضرب یا زدن و جرح یعنی زخمی کردن افراد را می توان در دو موقعیت زیر مورد بررسی قرار داد: 1- زمانی که به مسائل سیاسی، امنیتی، اجتماعی و اداری ربط پیدا نمی کنند. 2- زمانی که به مسائل سیاسی، امنیتی، اجتماعی و اداری ربط پیدا میکنند. 1. زمانی که به مسائل سیاسی، امنیتی، اجتماعی و اداری ربط پیدا نمی کنند. در چنین موقعیتی هرگونه ایجاد نگرانی و ترس، زدن و یا مجروح کردن افراد " شکنجه " محسوب شده، از گناهان کبیره می باشد و به عنوان حکم اولیه حرام است. ازاین نظر که تخویف وترساندن معمولا جزء موضوعات اخلاقی محسوب می شده است، فقهاء در کتب فقهی خود کمتر متعرض آن شده و بحث از آن را به کتب اخلاقی موکول نموده اند. اما از فقهاء عظام صاحب جواهر این سنت را شکسته و درکتاب فقهی خود ضمن پرداختن به این موضوع، ترساندن مومنین را از جمله گناهان کبیره ای می داند که باعث از بین رفتن عدالت افراد می گردد . البته محدثین بزرگی همچون صاحب وسائل و محدث نوری که از فقهاء بزرگ زمان خود بوده اند حرام بودن تخویف را در کتب خود در بابی تحت عنوان " تحریم ترساندن مومن حتی با نگاه " آورده اند تا اهمیت آن در مکتب اسلام به دست فراموشی سپرده نشود. آیه الله مظاهری " تندی کردن " با دیگران که نتیجه تندخوئی است و باعث تهدید نسبت به دیگران وترس آنها می شود را از گناهان بزرگ وحرام می دانند. @jahanbozorgee .