🔴 مقصّر محرومیّت‌ها کیست؟ ✍️ 🔹 خبر تلخ و کوتاه بود؛ هفتصد روستای تشنه ی خوزستان در انتظار توجه مسئولان! روستاهایی که نه مانند سیستان و کرمان دور از آب های سطحی باشند؛ که بعضا در میانه ی دو رود یا در چند کیلومتری بزرگترین دریاچه‌های‌سد کشورند! روستاهایی که نه دور از منابع ثروت، که در دل بزرگترین میادین نفتی کشور نشسته اند! 🔸 اینجاست که آه درد و حسرت را باید جور دیگری کشید و گفت «این محرومیت ها عادی نیست!» ✅ احساس محرومیت در مطالبات اولیه ای مثل آب، وقتی با حس تبعیض در آمیزد، قاتل امید و اعتماد اجتماعی ست؛ تعلق خاطرها را نابود می کند و بذر کینه می کارد. 🔹 تصمیم سازان و تصمیم گیران نباید اجازه دهند آسیب‌های‌اجتماعی به جایی برسد که گسل های خطرناک اجتماعی را به وجود آورد. دشمن از خاکریز محرومیت و غفلت در رسیدگی به برخی مناطق ضربه وارد می کند. اینجا نقطه شروع امنیتی دیدن محرومیت هاست؛ نه اینکه بنشینیم و منتظر بمانیم تا حس تبعیض، خشم شود و خشم، آتش شود و به بستن جاده و مداخله نیروهای امنیتی و خدای ناکرده شلیک گلوله ای بیانجامد و آن وقت بمب خبری رسانه های معاند گردد تا با بزرگنمایی و سیاه‌نمایی تیشه به ریشه ی تضعیف شده اعتماد عمومی بزند. 🔸 باید دقت کرد مطالبات اجتماعی که پس از نادیده گرفتن توسط مسئولان، بعضا تحت خودسانسوری رسانه ها یا اساسا دغدغه مند نبودن آن ها نادیده گرفته می شود، ممکن است همان قطعات سخت گسل‌های اجتماعی باشند که به‌سختی به هم فشرده‌اند و اجازه آزادشدن انرژی متراکم را نمی‌دهند. ✅ لذا با درک صحیح این واقعیت و با ساز و کار اصولی نباید اجازه داد که نارضایتی‌ها و آسیب های اجتماعی به مرحله بحرانی برسد و زمینه را برای سوءاستفاده دشمنان داخلی و خارجی فراهم آورد. 🔹 آمریکا و همدستانش مدتهاست به این رسیده اند که فراهم کردن زمینه آشوب از آسان ترین راهکارها برای زمین زدن نظام یا حداقل تضعیف آن است. آسیب‌ها، محرومیت‌ها و گسل های اجتماعی همواره بهترین نقطه استارت برای آشوب ها بوده‌اند تا زمینه فراهم شود و عوامل دشمن فورا آشوب را به خشونت و نهایتا به جنگ‌داخلی تبدیل کند. 💢 در چنین شرایطی مدیر اهمال کاری که این محرومیت فقط و فقط نتیجه کوتاهی او (اگر نگوییم تخلف) بوده، نباید به جرم اخلال در امنیت ملی محاکمه شود؟! نباید فرضیات نفوذی بودن او را با این سطح از اشتباهات بررسی کرد؟! ➖➖➖➖