. فقهی است که اولا از نظام اعتقادی، اخلاقی، فقهی(معنی الاخص) خود برای همه جنبه های زندگی بشر نظریه می دهد نه آنکه فقط در مَسند حکم بنشیند و منتظر ارائه موضوع باشد. ثانیاً نظریه ها و مسائل مستحدثه ی وارده را با یک ساختار موضوع شناسانه ی کل بین (علاوه بر بررسی فقهیِ جزئیات نظریه) ، کلِّ نظریه را بر اساس سه معیار مهمِّ : خاستگاه، غایت و ارزش های حاکم نظریه، بررسی می کند و معیار سنجشش برای بررسی، فقه حداکثري است نه فقه حداقلی. .