✖️سکوت در برابر ظلم!! ▪️امام علی علیه السلام در خطبه ۲۰۱ نهج البلاغه می فرمایند: ماده شتر قوم ثمود را یك نفر كشت ولى خداوند همه را عذاب کرد ؛ زیرا همه از كشتن آن خشنود بودند. از این رو قرآن کریم تمام افراد آن قوم را شریک در جرم معرفی کرده و می فرماید: همه او را کشتند.» ✔️ بر اساس این فرمایش حضرت ، اگر فرد یا افرادی در برابر این ظلم لب به اعتراض و برائت می گشودند قطعاً حسابشان از حساب قاتل جدا می شد و خدا آنها را شریک در قتل ناقه قلمداد نمی کرد. 🔺امیرالمومنین(ع) می‌فرمایند: آن كس كه به كار جمعيتى راضى باشد همچون كسى است كه در آن ‏كار دخالت دارد، منتها آن كس كه در كار باطل دخالت دارد دو گناه ميكند: گناه عمل و گناه رضايت (کلمات قصار ۱۵۴) 🔴 انسان طبیعتاً دوست دارد هر کاری که دلش خواست بکند و چیزی جلودار او نباشد؛ حتی اگر آن کار معصیتی کبیره باشد. قرآن کریم در این زمینه می فرماید: « یُرِیدُ الْانسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَه » سوره قیامت آیه ۵ ▪️این وضعیت طغیان‌گری انسان تنها با تربیت دینی است که میتوان عقل و فطرت الهی او را حاکم به طبیعت طغیانگرش کرد. به هر حال اگر انسانی با دین تربیت نشد و رفتار او را فطرتش مدیریت نکرد و طبیعت سرکش، حاکم بر اعمالش شد ، چنین فردی برای سیراب کردن امیال درونی خویش دست به هر کاری می زند و اگر مانعی در برابر خود نبیند ، بی امان پیش می رود. این وضعیت خطرناک وقتی به اوج می رسد که او متوجه شود که دیگران می بینند و اعتراضی نمی کنند. ☑️ از اینجا روشن می شود که چرا اسلام اینقدر بر «نهی از منکر» اصرار دارد و آن را به عنوان یک وظیفه عمومی بر همگان واجب کرده است. ❗️ترمزی برای مهار بدی ها! «نهی از منکر» در واقع ترمز و مانعی است که دیگران وظیفه دارند در مقابل چنین فردی قرار دهند تا بتوانند او را مهار کنند. ⭕️ سکوت در برابر اینگونه افراد در حقیقت تشویق آن راننده ایست که برای لذت کاذب خود ، دیوانه وار و بدون توجه به حقوق دیگران با سرعتی مرگ آور در حال رانندگی است. ✅ در انجام این وظیفه فرقی نمی کند که آن ظلم و معصیت توسط چه کسی، به چه میزان و در کجا واقع شده است. از ظلم یا گناه یک نفر در یک جمع کوچک گرفته تا سران استکبار جهانی، همه و همه مواردی هستند که یک مسلمان وظیفه دارد در برابر آن سکوت را شکسته و مخالفت خود را با تمام وجود بیان کند. 🌹 امام على علیه السلام : همه كارهاى خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهى از منكر چون قطره‏ اى است در درياى عميق. (نهج البلاغه، حکمت ۳۷۴)