احمد(ع) به کرم، جلال، شجاعت و عبادت شناخته می‌شد و شب‌ها تا صبح به عبادت مشغول بود و از فضل و بخشش او همین بس که در عمر با برکت خود، هزار بنده را خرید و در راه خدا آزاد کرد.[1] احمدبن موسی(ع)، شخصیتی باعظمت، پرهیزکار و کریم‌النفس داشتند و به خاطر همین ویژگی‌ها، مورد علاقه پدرشان امام کاظم(ع) بودند، به گونه‌ای که ایشان مزرعه خود را که یسیره نام داشت، به او بخشیدند.