ساعت ۱:۲۰ دقیقه سیزدهم دی ماه ۱۳۹۸ چهل دقیقه هولناک از اولین اعلام حمله و احتمال شهادت تا تایید خبر لحظه لحظه آن شب جانمان به لب آمد. هر خبری که حاکی از عدم صحت خبر بود را دوست داشتم باور کنم. که آن عکس مچ دست حاجی آه از نهاد و جان از تن بیرون برد. نمیدانم شاید بیست دقیقه فقط به آن عکس را زدم. و بعد عکس پیکر اربأاربا و سوخته پیکر مطهر برایم ارسال شد. تازه بغضم ترکید. همه ما لحظات سخت و جانکاه شهادت رفقایمان تا ابد در ذهن و روح و جانمان ثبت است. اما خبر شهادت برخی داغ همه شهدا تا شهدای کربلا را تازه می کند. برخی شهدای شاخص را مردم بعد از شهادت چیزهایی شنیدند. اما حاج قاسم این دو سه سال آخر بدجور بال بال شهادت میزد. رها و یله شده بود و بی محابا در پی شهادت میدوید. شهادت برایش هدف نبود. اما 👈« سینه اش سنگینی می کرد»👉 بچه هیاتی ها فهمیدند چه گفتم. و درست در سن ۶۳ سالگی به شهادت رسید. گوارای وجودش خوشا به سعادتش مبارکش باشد. انا ان‌شاءالله بهی لاحقون جانباز شیمیایی بهروز بیات چهارشنبه ۱۳ دی ۱۴۰۲ تهران به اصطلاح بزرگ انتشارمطالب بدون ذکرمنبع هدیه به بقیه الله الاعظم ارواحنافداه بلامانع است @janbaz_shimiaee