. بر خلاف آنچه اکثر نویسنده ها گمان می‌کنند، نوشتن، پختن کیکی نیست که مواد اولیه اش هنر باشد. اگر یک ملت افقی را پیش روی خود بیابند و به آن توجه کنند، آن روح در هنرمند هم یافت می‌شود. اگر ما از تفکر رو برگردانده ایم، نتیجه ی یک ضعف شخصی یا حتی گروهی و جمعی نیست. این حوالتی است که ما بدان سو می‌رویم. هرگاه به آن حوالت فکر کردیم، نویسنده ی خوب و با تفکر هم پیدا می‌شود. لابد می‌گویید در این صورت که نویسنده در جبر است. به یک معنا درست است اما نویسنده است که می‌تواند آزادی تفکر در برابر حوالت تاریخ را به ارمغان بیاورد. نوشتن و داستان و رمان ابزاری برای تفکر نیست بلکه به قول هایدگر نوشتن جاییست که وجود آشکار می‌شود. شما بخوانید تفکر هویدا می‌شود و من می‌گویم جامعه آزاد می‌شود. چه بسا این همان دردی است که روشنفکرنما ها از آن فرار میکنند و ما نیز آن را بی اهمیت میدانیم... ✍🏻 ز.قربانی @Jane_ghalam