⭕️ هدف از تنبیهِ زناکاران و اتهام پراکنان @jannatolmahdi313 📢 مجازاتِ تهمت‌زنندگان در این آیه و نیز تنبیهِ مشهورین به زنا در آیه‌ی دوم، یک عملیاتِ دوجانبه‌ی ایذائی است برای مهارِ شیوع فحشا در جامعه‌ی ایمانی؛ و الا نه خدا از تنبیهِ زناکاران لذت می‌برد و نه قصدش سلبِ اختیار و بهشتِ اجباری است. @jannatolmahdi313 ✅ سخت‌گیری‌های خدا در اثباتِ زنا را نیز اگر به نکاتِ پیش‌گفته اضافه کنیم، بدست می‌آید که اساساً بنایِ خدا بر اثبات‌نشدنِ زنا است!! خدا ستار العیوب است و تمایلی به ریختنِ آبرویِ بندگانش و اثباتِ جُرمِ زناکار ندارد؛ کما این‌که در آیه‌ی بیست و دومِ همین سوره سخن از بخششِ زناکارانِ توبه کار است و توصیه‌ی خدا به مؤمنین مبنی بر مهربانی با این دسته از زناکاران و حتی پاک کردنِ خطای اهل فحشا از صفحه‌ی ذهنشان. @jannatolmahdi313 👌 از توضیحاتِ بالا بر مي‌آید که ذائقه‌ی خدایِ کریمُ الصّفح، با تجسس و اثباتِ جُرمِ افراد با آزمایشاتِ پزشکی یا جمع‌آوریِ مستنداتِ تصویری و صوتی و... سازگار نیست. بنابراین وقتی قرآنِ کریم، عمدا اثباتِ زنا را فرایندی سخت و پیچیده قرار داده، نباید ما تسهیل کنیم اثباتِ زناکار بودنِ افراد را. سیره‌ی اهلبیت نیز در مواجه با زناکار، دعوتِ آنان به توبه و جبرانِ گناه بود و نه تفحص و تجسسِ موشکافانه برای شکارِ زناکاران و به دام‌انداختن آن‌ها. @jannatolmahdi313