به نام آنکه جان را فکرت آموخت/چراغ دل به نور جان برافروخت ز فضلش هر دو عالم گشت روشن/ز فیضش خاک آدم گشت گلشن توانایی که در یک طرفة العین/ز کاف و نون  پدید آورد کونین چو قاف قدرتش دم بر قلم زد/هزاران نقش بر لوح عدم زد از آن دم گشت پیدا هر دو عالم/وز آندم شد هویدا جان آدم ◍⃟⭐️◍⃟‌⭐️◍⃟⭐️◍⃟‌⭐️◍⃟⭐️