آیا احساس ترس، کارکرد تربیتی دارد؟ ترس و تنبیه، از عوامل اثرگذار تربیتی ترس، احساسى است كه در انسان نيروهايى را به حركت وا مى‌دارد، او را به كارهايى وادار مى‌کند و می‌تواند به حركت، پيشرفت، پرهيزكارى و كنترل هوس‌ها ختم شود. گاهى اين احساس باعث از دست دادن نيروها، شكست روحيه و رفتارهای جنون‌آمیز می‌شود، به همين خاطر است كه عامل ترس پيچيدگى و مشكلاتى دارد و چه بسا در استفاده از آن دچار افراط‌ها و تفريط‌هايى شویم. اما آن‌چه را كه نمى‌توان به طور كلى نفى كرد، لزوم اين احساس براى تربیت و تكامل شخصيت است. نفى اين احساس و عوامل ايجاد‌كننده آن، باعث همان خودسرى‌ها، لوس‌گرى‌ها و خامى‌هايى است كه در تربيت غربی بروز كرده است. ترس تا اندازه زيادى از اميدهاى دور و دراز، لوس‌گرى‌ها، خامى‌ها و سركشى‌ها جلوگيرى مى‌کند. شخصيتى كه کاملا بى‌باك و نترس بار مى‌آيد و از هيچ چيز واهمه‌اى ندارد، شخصيتى فاسد و خطرناك خواهد شد، چرا كه حتى از هلاكت خود و اجتماعش نیز نمی‌هراسد. اصولًا نبود ترس به‌خاطر نبودن تعلق و نبود علاقه است و از آنجا که انسان با عشق آفريده شده است، پس يك شخصيت معتدل نمى‌تواند بدون محبوب و بدون علاقه باشد؛ علاقه به نفس، به حيات، به خوبى‌ها و به كمال‌ها؛ درنتيجه اين شخصيت وابسته و متعلق، نمى‌تواند بدون ترس باشد. و اين ترس باعث كنترل و پرهيزكارى و خوددارى از كارهايى است كه محبوب را از دستش مى‌گيرد و موجب آمادگى و سازندگى عواملى است كه او را به محبوبش مى‌ رساند. در صورتی که ترس مداوم و ترساننده تك بُعدى باشد، این ترس باعث فرار، نيرنگ، خيانت و دروغ مى‌شود. بنابراین باید هنگام تهديد، يكى بترساند و ديگرى(یک واسطه) اين عمل را توضيح دهد و متربی را از جرم خود آگاه كند و به او محبت کند. مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf