در کار تربیتی لجاجت ممنوع! «او اللجاجة فيها اذا تنكّرت[1]» وقتى معلوم شد كار غلط است، روى آن پافشارى و لجاجت نكن؛ مثلاً ما ايده‌ اى را مطرح كرديم و استدلال كرديم و دنبالش هم رفتيم و زحمت هم كشيديم، اما كسانى مخالفت كردند و ما هم گفتيم نه و پيش رفتيم؛ حالا رسيديم به جايى كه ديگر واضح شد غلط است؛ اين‌جا حرفتان را پس بگيريد؛ هيچ اشكالى ندارد. پس لجاجت به خرج ندهيد؛ اگر «اذا تنكّرت»؛ وقتى منكر بودن آن واضح شد. «او الوهن عنها اذا استوضحت[2]»؛ آن‌جايى كه معلوم شد لازم است اين كار انجام بگيرد، انسان نبايد كوتاهى كند.[3] [1] نهج البلاغه: نامه 53 [2] نهج البلاغه: نامه 53 [3] بيانات در ديدار اعضاى هيأت دولت 17/7/1384 مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf