«ما در این جنگ‌های حملات دوران هشت‌ساله، حملات داشتیم، حملات داشتیم، فرض کنید در حمله رمضان یا کربلای چهار...؛ حملات موفقی هم داشتیم فرض کنید والفجر هشت... اما همان حملات موفق، حملاتی بود که با _مشکل همراه بود. انسان‌ها همه یک‌جور نیستند. دشواری‌های فراوان بود. بعضی‌ها از بین راه بر می‌گشتند. بعضی‌ها پشیمان می‌شدند. بعضی‌ها جلو نمی‌رفتند. بعضی‌ها بیش از آنچه که به فکر انجام‌وظیفه باشند به فکر این بودند که درباره ما چه می‌گویند. این‌جوری هم داشتیم. این‌ها را هم بگوییم، اشکالی ندارد. در بین همه این هست که آن تلألؤهای فوق‌العاده خودش را نشان می‌دهد. آن انسان‌های ناب، شهدای عزیز، عالی‌قدر.» باید قبول کنیم توأم با موفقیت‌ها و ناکامی‌ها هست. نه باید از موفقیت‌ها مغرور شد و نه از ناکامی‌ها ناامید. ما باید در تشکیلات و اگر در بین راه عضوی از تشکل همراهی نکرد و کم آورد، نباید در روحیه بقیه اعضا تأثیر بگذارد. راه را باید با بقیه افراد ادامه داد، دقیقاً مانند شهدا. پس از انتخاب و برای تشکیلات و کار دسته‌جمعی، باید همواره به وظیفه عمل کرد و از سرزنش‌ها و نکوهش‌ها نترسید. با وجود صدها مشکل باز هم باید کار تشکیلاتی را پیش برد. یک نیروی تشکیلاتی باید قدرت مواجهه با واقعیت‌ها را داشته باشد، هرچند تلخ باشد! مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf