دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم وین درد نهان سوز نهفتن نتوانم   تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت من مست چنانم که شنفتن نتوانم   شادم به خیال تو چو مهتاب شبانگاه گر دامن وصل تو گرفتن نتوانم   با پرتو ماه آیم و چون سایه‌ی دیوار گامی ز سر کوی تو رفتن نتوانم   دور از تو، منِ سوخته در دامن شب ها چون شمع سحر یک مژه خفتن نتوانم   فریاد ز بی مهری‌ات ای گل که درین باغ چون غنچه‌ی پاییز شکفتن نتوانم   ای چشم سخن گوی تو بشنو ز نگاهم دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم شـَفـیعی کـَدکـُنی 👉🏻@javaher_media