اگر نظام خودش انتخاب میکرد آیا منطقی بود عالی ترین مقامها خودشان را چند بار در معرض رأی مردم قرار دهند و با وجود رای نیاوردن در یک انتخابات در انتخابات بعدی نیز ثبت نام کنند؟ یکی از مهمترین نمونه های سلامت انتخابات رای آوردن افراد در دولتی مخالف تفکرات خودشان است مثلا رأی آوردن احمدی نژاد در دولت خاتمی در ۷۶ و رأی آوردن روحانی در دولت احمدی نژاد؛ تاریخ شاهد است که نظر سنجی ها و رسانه های داخلی و حتی خارجی گزینه دیگری را تحت عنوان گزینه انتخاب نظام معرفی میکردند اما در نهایت شخصی کاملا متفاوت و مخالف آن جریان رأی می آورد. میگفتند نظام ناطق نوری را از صندوق در میآورد اما در نهایت خاتمی رئیس جمهور شد. در سال ۹۲ میگفتند نظام جلیلی یا قالیباف را از صندوق در می آورد اما در نهایت روحانی رئیس جمهور شد این در حالی بود که روحانی تنها ۰.۷۱ درصد بیشتر از حد نصاب رأی آورد و اگر خدای نکرده نظام اهل چنین کاری بود و یا اصولا چنین کاری امکان داشت، باطل کردن ۰.۷۱ درصد آرا عدد بسیار کمی رأی را شامل میشد.