#سوال: 👇👇👇
آیا برای خودمان دعا کنیم یا دیگران؟
با توجه به اینکه سرنوشت هر کس در گرو افکار و اعمال خود اوست آیا برای دیگران دعا کنیم تأثیر دارد؟
آیا دعا کنیم کافی است و همه چیز با دعا کردن درست می شود؟
✅ پاسخ استاد جوانمردزاده:
👇👇👇
زمانی که به قرآن مراجعه می کنیم با آیاتی که به صورت دعا هستند رو به رو می شویم که خداوند به عنوان نمونه ای از بهترین دعاها آن ها را بیان فرموده است.
همچنین دعاهایی هم از زبان پیامبران که در قرآن به عنوان اسوه و الگو معرفی شده اند، آمده است که آن ها هم برای خود و هم برای دیگران و هم برای همه دعا کرده اند که منافاتی با هم ندارند.
👈 در دعا آنکه بیشترین بهره را می برد شخص دعا کننده است.
زمانی که شما دعا می کنید و از خداوند برای خود یا دیگران یا همه درخواست خیر می کنید چون از خداوند که خیر مطلق و کمال مطلق است درخواست می شود، این هماهنگی با خدا موجب می شود که شما پر از انرژی مثبت شده و در درون خود یک بهجت و شادی حقیقی درونی را درک کنید.
پس جهان مادی هم از شما فرکانس های مثبتی دریافت می کند.
بنابر این جهان اطراف شما از جمادات، نباتات، حیوانات و انسان ها این احساس آرامش شما را می توانند با توجه به ظرفیت های وجودی خود درک کرده و بهره ببرند.
اگر دعا شوندگان یعنی خودتان یا دیگران یا همه، در مدار دریافت هدایت و پذیرش حقیقت و تغییر باشند، فرکانس های مثبت شما را دریافت کرده و این دعا به اراده خدا، تلنگری می شود تا با توجه بیشتر به نشانه های الهی، آگاهی های لازم جهت رشد و بالندگی و ارتقای مدار و تقرب را دریافت کنند و با انتخاب و تلاش خودشان رشد کنند و گشایش حاصل گردد.
ولی اگر دعا شوندگان در مدار دریافت هدایت و پذیرش حقیقت و تغییر نباشند، دعای شما هیج اثری در وضع آن ها ندارد.
👈 البته خداوند برای هدایت دیگران، نیاز به دعای شخصِ ما ندارد و این ما هستیم که بیشترین بهره را از دعای خود دریافت می کنیم...
👈 پس بدون قضاوت، برای خود و دیگران دعا کنیم.
اهمیت دعا و درخواست از پروردگار:
قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ(فرقان/۷۷)
ترجمه:«بگو اگر دعاى شما نباشد پروردگارم هيچ اعتنايى به شما نمى كند»
حدیث زبر نشان می دهد چقدر مقوله درخواست از خداوند مهم است و چقدر نشانه قدرت است:
امام حسین علیه السلام می فرمایند:
أَعجَزالنّاسٍ مَن عَجَزَ عَنِ الدُّعاء؛
عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند.
(بحارالانوار، ج93، ص 294)
از رایج ترین دعاهای روزمره ی ما درباره ی یکدیگر، آرزوی موفقیّت است.
توفیق، یعنی هماهنگ سازی همه علل و عوامل و اسباب برای رسیدن به مقصود و برطرف شدن موانع کار.
وقتی به کسی می گوییم: خدا توفیقت دهد؛ یعنی اسباب رسیدن به هدف را فراهم آورد.
یکی از نامهای خدا «موفِّق» است یعنی توفیق دهنده.
از زبان حضرت شعیب هم که قوم خود را دعوت به خداپرستی می کرد و هدف خود را اصلاح در حدّ توان بیان می کرد، آمده است:
و ما توفیقی اِلاّ باِلله»(هود/88)
ترجمه:«توفیق من جز به کمک خدا و یاری او نیست.»
زمانی که از خداوند توفیق در راهی و برای هدفی را می طلبیم، باید خودمان هم در آن راه بکوشیم تا خداوند هم عوامل رسیدن به هدف را برایمان فراهم سازد:
«از تو حرکت 👈 از خدا برکت»
درخواست توفیق از خدا بدون تلاش و کوشش به جایی نمی رسد مثل آن که کسی از خدا روزی بخواهد، ولی هیچ فعالیت و تلاشی برای معیشت نکند یا غلبه بر دشمنان و نصرت الهی را بخواهد، ولی پای در میدان جهاد و مبارزه نگذارد، یا شفای بیماری را بطلبد، امّا مراجعه ی به طبیب و رعایت توصیه های پزشکی را نکند.
خداوند در قرآن می فرماید:
الَّذینَ جاهدُوا فینا لَنَهدِیَنَّهُم سُبُلَنا(عنکبوت/69)
ترجمه:«آنان که در راه ما جهاد و تلاش می کنند، ما هم راه های خود را به آنها نشان می دهیم.»
👈 «دعا + تلاش = نتیجه»
و چه زیبا فرموده امام رضا علیه السلام:
مَن سَألَ اللهَ التَّوفیقَ وَ لَم یَجتَهِد، فَقَدِ استَهزَءَ بِنَفسِهِ
📚منبع: «مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 283»
ترجمه:«هر کس از خداوند، توفیق بطلبد ولی تلاش نکند، خودش را مسخره کرده است.»
🌺🌻🌹🍀🌷🌸💐
«انتشار با ذکر منبع»
به جوان موفق بپیوندید:
👇👇👇👇
ID: @javanemovafaghCOM
Site: javanemovafagh.COM