به نام خدا یلدا طولانی ترین سال شمسی! یلدا آیا پایان است یا آغاز؟! خداحافظی با اوج شب و عرض اندام تاریکی است یا سلام و خوش آمد گویی به روز و حکومت روشنایی؟ یلدا هر چه هست یک نقطه عطف است. یک پایان و یک آغاز. یلدا نشانه است! یک رویداد بین زمین و خورشید در آسمان که ایرانیان آن را خوب دیده اند. به آن توجه کرده اند. اهمیت داده اند و خیلی خوب با زندگی در آمیخته اند. آن را فرهنگ کرده اند. یلدا مانند خیلی از مناسبت های آسمانی دیگر برای ایرانیان بهانه است. بهانه ای برای دیدار. بهانه ای برای با هم بودن. برای برای دوست داشتن. بهانه ای برای دوست داشته شدن. یلدا را می شود از دریچه های مختلف نگاه کرد. فرقی نمی کند و از هر پنجره ای که نگاه کنی بلوغ، شعور، تفکر و دانش دوستی ایرانیان را در آن می بینی. یلدا فرهنگ است. فرهنگی که از دانش برخاسته و به معرفت گره خورده است. یلدا ریشه در ژرف اندیشی ایرانیان دارد. اندیشه در آسمان ها و زمین. اندیشه در زندگی. اندیشه در چگونه پیوند زدن زمین و آسمان. اندیشه در چگونه بودن و چگونه زیستن. اندیشه در یافتن راه های پیمودن پایین تا بالا. این اندیشیدن ها را ایرانیان باستان با یلدا نسل به نسل برای ما به یادگار گذاشته اند. یلدا یک نشانه است. اوج و فرود زمین در مدار خورشید! تکراری همیشگی از اول خلقت برای همه اهل زمین. اما ایرانیان آن را دیدند. یافتند. اندیشیدند و گرامی داشتند. یلدا اندیشیدن در جهان می آورد و این همان است که پرودگار هستی از بندگان خود خواسته است. یلدا دوستی و صمیمیت و صفا می آورد، همان که خداوند بسیار بر آن توصیه کرده است. یلدا همنشینی با بزرگان و بزرگترها را می آورد، همان که خدای فرزانه به آن فرمان داده است. یلدا پهن کردن سفره و مهمانی و مهمان دوستی می آورد، همان که ایزد یکتا آن را خیلی دوست می دارد. یلدا روشن کردن طولانی ترین شب و تاریکی سال به نور دانش و معرفت و محبت و صفا و صمیمیت است. یلدا شب قدر نیست اما باید آن را قدر بدانیم! و مطمئن هستم آن شب قدری که یلدا شود طولانی ترین، زیباترین، بی نظیرترین و کامل ترین شب ایرانیان خواهد بود. به امید آن شب! یلداتون مبارک