طلاعات نوشت: کریدور شمال – جنوب که در آغاز راه، محصول اراده و عزم روسیه، ایران و هند در سال ۲۰۰۰ میلادی برای ایجاد گذرگاه حمل و نقل بار بود، در طول سال های بعد، شاهد پیوستن شمار دیگری از کشورها به این مسیر ترانزیتی بود.
آنچه برای این کشورها در پیوستن به این مسیر ترانزیتی انگیزه بخش بود این بود که مسیرهای متداول برای ارسال کالا از هند به سمت سن‌پترزبورگ روسیه که از کانال سوئز عبور می‌کند، حدود ۱۴ هزار و ۵۰۰ کیلومتر طول دارد، اما کریدور شمال - جنوب تنها هفت‌هزار و ۲۰۰ کیلومتر است که بهره گیری از این ظرفیت، ۴۰ درصد زمان ترانزیت و ۳۰درصد هزینه های حمل و نقل را کاهش می دهد.
مسیر غربی کریدور شمال – جنوب که کشورهای روسیه، جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان را شامل می‌شود، از نظر ریلی دارای حلقه مفقوده‌ای به مسافت ۱۶۲ کیلومتر بین رشت و آستارا است. ایران و روسیه اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ برای ساخت این خط ریلی وحذف این حلقه مفقوده، تفاهم‌نامه همکاری امضا کردند. با اجرایی شدن این توافق برای احداث این مسیر ریلی عملاً جنوب آسیا از طریق کوتاه‌ترین مسیر ریلی بین سن‌پترزبورگ و خلیج فارس به شمال اروپا متصل خواهد شد.
بنا بر اعلام کاظم جلالی ،سفیر ایران در روسیه، در سال ۲۰۲۳ میلادی در بخش شرقی کریدور، برای نخستین بار حمل و نقل کالا شکل گرفت و ۶۵۰ هزار تن کالا از این مسیر جابجا شد و علاوه بر این، از مسیر دریای خزر نیز حمل و نقل کالا در مسیر کریدوراز ۶ میلیون تن در سال ۲۰۲۲ به ۱۰ میلیون تن در سال ۲۰۲۳ افزایش یافت.
درهمین حال برای تسهیل تردد کالا درمسیر دریایی کریدور شمال –جنوب، ایران شروع به نقش آفرینی دربندر سالیانکا در شمال غربی دریای خزر که از جمله بنادر روسیه است، نمود. بندری که در گذشته کشتی‌های ایرانی برای ورود به آن با مشکل مواجه می شدند اما درسال ۲۰۱۰ گروه کشتیرانی جمهوری اسلامی، بخشی از سهام این بندر را خرید تا شناورهای ایرانی بدون معطل شدن، وارد روسیه شوند.به گونه ای که اکنون ۵۳ درصد از مالکیت بندر سالیانکا به ایران تعلق دارد. .
┄┅═✧ اخبار جبهه مقاومت ✧═┅┄ #شبکه_مدیران_جبهه_حماسه_سازان_ایران
@Jebhe_News1