وحیدی وزیر کشور رئیسی روز سیزده شهریور چهارصد و دو چند ساعت بعد از حادثه معدن طزره به محل رفت و گفت این حادثه غیرمنتظره و غیرقابل پیش بینی بوده. کار وحیدی غیرعادی و غیرقانونی بود. سوال این بود که در عرض چند ساعت وحیدی چگونه توانسته تشخیص دهد این ماجرا براساس قصور بوده یا خیر در حالیکه یک تحقیق و تفحص جدی باید چندین هفته یا ماه به طول بیانجامد. رفتار وحیدی تاکتیکی پیشگیرانه بود تا کارگران و افکار عمومی جرات نکنند خواهان تفحص و پیگیری جدی شوند. با این حال و به رغم فضای امنیتی حاکم بر پرونده طزره کارگران، بخشی از جنبش دانشجویی و تعداد معدودی رسانه (از جمله جدال به عنوان اولین رسانه پیگیر این ماجرا و بعد هم ثریا و محسن مقصودی) دولت رئیسی را مجبور به پیگیری کردند و ماجرا صد و هشتاد درجه چرخید و در نهایت کار به دادگاه کشید و معلوم شد حادثه غیرمنتظره نبوده و قصور کارفرما دلیل ماجرا بوده و کارفرما هم به سه سال حبس محکوم شد. به عبارتی معلوم شد که وحیدی خیلی ساده دروغ میگفته. حالا در روز اول ماه مهر چهارصد و سه میدری وزیر کار پزشکیان چند ساعت بعد از حادثه در صحنه حاضر می‌شود و با همان اعتماد به نفس می‌گوید حادثه طبس غیرقابل پیش‌بینی بوده. همان سوال اینبار هم مطرح می‌شود که چگونه میدری در عرض چند ساعت توانسته به چنین نتیجه‌ای برسد؟ ایا وظیفه میدری دفاع از حق کارگران و معدنچیان است یا حفاظت از «بازرسان کار» که کارمندانش در وزارت کار هستند؟‌و مگر میدری در جلسه رای اعتماد وعده دخالت دادن کارگران و اتحادیه ها و شوراهایشان را نداد؟ چگونه بدون مصاحبه با کارگران و شنیدن صحبتهایشان...