🟡فلسفه روزه (۱) 🔻قرآن در باب روزه مى‏ فرماید: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ( بقره/ 183 )‏ : اى مردم باايمان، براى شما روزه فرض شده است همچنان كه براى پيشينيان شما فرض شده بود، 🔻چرا؟ قرآن فلسفه را هم ذكر مى‏ كند: لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ : ‏ براى اينكه در شما روح تقوا و ملكه تقوا پيدا بشود. 🔻ملكه تقوا يعنى چه؟ يعنى‏ تسلط بر نفس. 🔻تسلط بر نفس همان است كه امام صادق فرمود: ربوبيت (الْعُبُوديّةُ جوهَرَةٌ كُنْهُهَا الرُّبوبيَّة) 🔻پس اگر ما ماه رمضانى را گذرانديم، شبهاى احيايى را گذرانديم، روزه‏ هاى متوالى را گذرانديم و بعد از ماه رمضان‏ در دل خودمان احساس كرديم كه بر شهوات خودمان بيش از پيش از ماه رمضان‏ مسلّط هستيم، 🔻بر عصبانيت خودمان از سابق بيشتر مسلّط هستيم، بر چشم خودمان بيشتر مسلّط هستيم، بر زبان خودمان بيشتر مسلّط هستيم، 🔻بر اعضا و جوارح خودمان بيشتر مسلّط هستيم و بالاخره بر نفس خودمان بيشتر مسلّط هستيم و مى‏ توانيم جلو نفس امّاره را بگيريم، اين علامت قبولى روزه ماست.(ادامه دارد) ▪️مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (آزادى معنوى)، ج‏۲۳، ص: ۴۷۴-۴۷۳- با ویرایش جزئی - https://eitaa.com/shakhes1340