1403 01 03_منزل حاج آقا. شب 12 ماه رمضان. نصایح امیرالمومنین ع به نوف بکالی. قطع امید مردم از خلق و توجه به خدا. خداوند مرتب در احادیث و روایات و کتب آسمانی مردم را حواله در خانه خودش میکند. چرا ما همیشه باید آمال و آرزوها را داشته باشیم، در حالی که همه آنها مستجاب نمیشود؟ خدا که امر به باطل نمیکند، همه اینها عبادت و بندگی و درجه هست و انسان را ارتقاء می دهد. اگر قرار باشه که باب عافیت به روی همه باز باشد که تمام بیمارستانها و داروها عبس می شود، بله درخواست همه اینها عبودیت و بندگی ست و رشد ما در همین است، چه به ما بدهند چه ندهند، عزت ما در درخواست همین هاست. آمال و آرزوها اگر بد باشد ولو انجام نشده باشد گناه کردی. 👈خدا؛ چه شده که بنده من قهر میکند و رو برمیگرداند، ما نخواسته به او دادیم، حال اگر بخواهد ندهم! وای به حال کسانی که از من مایوس می شوند و عصیان می کنند و به طرف گناه می روند! در دعایی که امیرالمومنین ع به نوف فرمودند که بگوید: بگو خدایا: اگر ترا حمد کردم به عنایت و هبه تو بود، اگر ترا تمجید کردم به اراده تو بود، اگر تقدیس کردم و لااله الا الله گفتم، همه به قدرت تو بوده و ..‌. خدایا، اگر حجاب غفلتی بوده، همه را پاره کن تا روحم در مقابل عرش تو قرار بگیرد. صلوات.