📚 شبههٔ «مرجعیت سیاسی» امام خمینی (٣) 👈 به‌مناسبت آغاز دههٔ فجر 🇮🇷 1⃣ در روزهای اخیر به سندی جدید دست یافتم که مؤید ادعاهای پیشینم است دال بر جایگاه برجسته و منحصر به‌فرد فقهی آیت‌الله خمینی در حوزهٔ علمیهٔ قم در سال ۱۳۴۰، چند ماه پس از فوت آیت‌الله بروجردی. 2️⃣ این سند گزارش مجله #تهران_مصور (شماره ۹۶۴، مورخ ۴ اسفند ۱۳۴۰) است با عنوان «۱۴ قرن رهبری شیعیان: مراجع تقلید شیعیان جهان از آغاز تا امروز» درباره وضع مرجعیت پس از رحلت آیت‌الله بروجردی. صفحهٔ اول این گزارش مزیّن به عکس دو نفر است: «حضرت آیت‌الله خمینی» و «حضرت آیت‌الله گلپایگانی». 3️⃣ در صفحهٔ سوم گزارش «تهران مصور» این‌گونه آمده است: ✍️ «علمایی که در قم هستند و صلاحی‌تدار مرجعیت تقلید را دارا می‌باشند عبارتند از: ۱- حضرت آیت‌الله حاج آقا روح‌الله خمینی که اکنون در حوزه علمیه قم کلاس دارند و بیش از ۴۰۰ نفر را تدریس می‌نمایند. ۲- حضرت آیت‌الله آقا سیدمحمدرضا گلپایگانی. ۳- حضرت آیت‌الله آقا سیدکاظم شریعتمدار تبریزی. ۴- حضرت آیت‌الله آقا شیخ عبدالنبی اراکی» و سپس به‌ترتیب از آقایان سیدمحمد محقق یزدی (داماد)، شیخ عباسعلی شاهرودی، سیدشهاب‌الدین نجفی مرعشی و سیدمرتضی لنگرودی نام برده شده. 4️⃣ در گزارش فوق اسامی علمای سایر حوزه‌های علمیه نیز ذکر شده: در خراسان حاج سیدهادی میلانی، در تبریز حاج سیدعبدالحجت ایروانی، در تهران حاج سیداحمد خوانساری و شیخ محمدتقی آملی، در نجف اشرف سیدمحسن حکیم و سیدمحمود شاهرودی و سیدعبدالهادی شیرازی و سیدابوالقاسم خویی. [۴] 5️⃣ چنان‌که می‌بینیم، در سال ۱۳۴۰ آیت‌الله خمینی به‌عنوان عالم دینی طراز اول اشتهار کامل داشت به‌نحوی که حتی نشریاتی چون «تهران مصور» نیز ایشان را در ردیف اول از فهرست علمای سرشناس وقت معرفی می‌کردند. ✍️ عبدالله شهبازی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter