💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنِ اَلرَّجُلِ يَرْتَكِبُ اَلْكَبِيرَةَ مِنَ اَلْكَبَائِرِ فَيَمُوتُ، هَلْ يُخْرِجُهُ ذَلِكَ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ وَ إِنْ عُذِّبَ كَانَ عَذَابُهُ كَعَذَابِ اَلْمُشْرِكِينَ أَمْ لَهُ مُدَّةٌ وَ اِنْقِطَاعٌ. فَقَالَ: مَنِ اِرْتَكَبَ كَبِيرَةً مِنَ اَلْكَبَائِرِ فَزَعَمَ أَنَّهَا حَلاَلٌ، أَخْرَجَهُ ذَلِكَ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ وَ عُذِّبَ أَشَدَّ اَلْعَذَابِ وَ إِنْ كَانَ مُعْتَرِفاً أَنَّهُ أَذْنَبَ وَ مَاتَ عَلَيْهِ أَخْرَجَهُ مِنَ اَلْإِيمَانِ وَ لَمْ يُخْرِجْهُ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ وَ كَانَ عَذَابُهُ أَهْوَنَ مِنْ عَذَابِ اَلْأَوَّلِ. ⬅️ عبد اللّٰه بن سنان می‌گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: آیا شخصی كه گناه كبيره‌‌ای كند و (توبه نكرده) بميرد، از اسلام خارج می‌شود؟ و اگر عذاب شود، عذابش مانند عذاب مشركين (مخلد و جاودان) است يا مدت معینی دارد و در نهایت عذابش پایان می‌یابد؟ حضرت فرمود: هر کس مرتکب يكى از گناهان كبيره شود و بپندارد كه حلال است (و منکر حرام بودنش باشد)، از اسلام بيرون رود و به سختى عذاب شود، ولى اگر اقرار كند كه گناه‌كار است و بميرد، از ايمان خارج می‌شود (چون بدون توبه از گناه کبیره مرده است)، اما از اسلام خارج نمی‌شود و عذابش از عذاب اولى سبك‌تر باشد (و در دوزخ مخلّد نخواهد بود). 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۲۸۵ 💠 مولی اميرالمؤمنين عليه السلام: ✅ مَا مِنْ عَبْدٍ إِلَّا وَ عَلَيْهِ أَرْبَعُونَ جُنَّةً حَتَّى يَعْمَلَ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً فَإِذَا عَمِلَ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً انْكَشَفَتْ عَنْهُ الْجُنَنُ فَيُوحِي اللَّهُ إِلَيْهِمْ أَنِ اسْتُرُوا عَبْدِي بِأَجْنِحَتِكُمْ فَتَسْتُرُهُ الْمَلَائِكَةُ بِأَجْنِحَتِهَا قَالَ فَمَا يَدَعُ شَيْئاً مِنَ الْقَبِيحِ إِلَّا قَارَفَهُ حَتَّى‏ يَمْتَدِحَ إِلَى النَّاسِ بِفِعْلِهِ الْقَبِيحِ فَيَقُولُ الْمَلَائِكَةُ يَا رَبِّ هَذَا عَبْدُكَ مَا يَدَعُ شَيْئاً إِلَّا رَكِبَهُ وَ إِنَّا لَنَسْتَحْيِي مِمَّا يَصْنَعُ فَيُوحِي اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِمْ أَنِ ارْفَعُوا أَجْنِحَتَكُمْ عَنْهُ فَإِذَا فُعِلَ ذَلِكَ أَخَذَ فِي بُغْضِنَا أَهْلَ الْبَيْت‏...» ⬅️ هيچ بنده نيست جز آن كه چهل پوشش بر او كشيده است تا آنكه چهل گناه كبيره كند و هر گاه چهل گناه كبيره كند، همه پرده‌ها از او كنار روند و خدا به آنان (فرشتگان) وحى كند: با بال‌های خود، بندۀ مرا بپوشانيد (و آبروى او را حفظ كنيد) و فرشته‌ها با بال‌های خود از او پرده پوشى كنند، اما آن بنده هيچ كار زشتی را باقی نمی‌گذارد كه مرتكب نشده باشد تا جايی كه به گناهان خود افتخار می‌كند و خواهان این می‌شود که مردم او را به جهت انجام گناهانش مدح و ثنا گویند، پس (در اين هنگام كه او به گناه كردنش افتخار كرد) فرشته‌ها گويند: پروردگارا! اين بنده گناهی را باقی نگذاشته كه مرتكب نشده باشد و ما از آنچه انجام می‌دهد شرمساريم، پس خدای عز و جل به آنها وحى می‌كند كه بال‌هایتان را از روى او برداريد 👈👈 وقتی چنين شود او بغض ما اهل بيت را به دل می‌گيرد... 📚 الکافی (ثقة السلام کلینی): ج۲، ص۲۷۹ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ أَدْنَی مَا یَخْرُجُ بِهِ الرَّجُلُ مِنَ الْإِسْلَامِ أَنْ یَرَی الرَّأْیَ بِخِلَافِ الْحَقِّ فَیُقِیمَ عَلَیْهِ قَالَ: «وَ مَنْ یَکْفُرْ بِالْإِیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ (مائده:5)» وَ قَالَ الَّذِی یَکْفُرُ بِالْإِیمَانِ الَّذِی لَا یَعْمَلُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ وَ لَا یَرْضَی بِهِ. ⬅️ کمترین چیزی که انسان به‌خاطر آن از اسلام خارج می‌گردد، این است که نظری را به خلاف حق ببیند و بنا را بر آن گذارد. سپس افزودند: «وَ مَن یَکْفُرْ بِالإِیمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عمَلُهُ (مائده:۵) و هر کس که به ایمان کفر بورزد، به‌راستی که اعمالش نابود می‌شود». و فرمود: مقصود از کسی که به ایمان کفر می‌ورزد، آن است که شخص، به آنچه خداوند، امر کرده است، عمل نمی‌کند و بدان امر و حُکم الهی، رضایت قلبی هم ندارد. 📚 تفسیر عیاشی: ج۱، ص۲۹۷ 💠 حضرت امام رضا علیه السلام: ✅ خْفَافٌ بِالتَّحْرِیمِ لِلْحَرَامِ وَ الِاسْتِخْفَافُ بِذَلِکَ دُخُولٌ فِی الْکُفْرِ. ⬅️ بی‌اعتنایی به محرّمات الهی و سبک‌شمردن آن، خود داخل‌شدن در کفر است [نه اینکه فقط معصیت باشد]. 📚 علل الشرایع (شیخ صدوق): ج۲، ص۴۸۴ @justhadis110