باسمه تعالی #یک دست، یک رأی سیده زهرا عابدیان_سطح دو اساس و منشأ قدرت حکومت، اراده مردم است. اراده مردم است که بر می‌گزیند در نظامی استبدادی و خودکامه تنفس کند یا مسیر جدیدی را برای خود رقم زند. 42 سال پیش، اراده مردم ایران بهره‌مندی از حقوق طبیعی را طلب کرد. چشیدن طعم آزادی، استقلال، عزت، دین و... انتخاب آنها بود. بالطبع انتخاب شجاعانه و خلاف خواست ابرقدرتان و مستبدان هزینه‌هایی دارد. جهان‌بینی مردم ایران به آن نقطه رسیده بود که با عزم و اراده راسخ آماده پرداخت هزینه شدند. هزینه‌ای سنگین اما با افتخار و ماندگار... . مردم شریف ایران، با ایمان، اراده و اختیار جان خود را فدای آرمان بزرگ خود کرده و خون بر شمشیر پیروز شد... رویه‌ای که ایرانیان بیش از 40 سال است در هر جنگی چه از نوع نظامی و تحمیلی و چه از نوع اقتصادی و تحریمی در پیش گرفته، نسل به نسل منتقل کرده‌اند و این راه همچنان ادامه دارد. هر قطره از خون شهدا، همچون نوری تابان بر گرد نقشه ایران می‌چرخد و حصنی عظیم و قوی ساخته؛ این حصن مصونیت می‌دهد؛ مصونیت از تعدی و تجاوز. هر قطره از خون شهدا، کشور را با امید ستاره باران می‌کند، «وَلا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ»، امید بخشی در مسیر حرکت و شکوفایی و اعتلای جامعه اسلامی. هر قطره از خون شهدا، همچون قطرات باران حیات بخش است. آنجا که دشمن در تلاش است اراده‌ها را سست نماید و فضا را کویری، این خون شهید است که حیات بخشی می‌کند و با تزریق عزت و اقتدار روحی تازه بر جان‌ها می‌دمد. خون شهید ارزشمند است. پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم : بالاتر از هر نیکی، نیکی دیگری است تا آنکه انسان در راه خدا کشته شود. پس چون در راه خدا کشته شد، بالاتر از آن نیکی نیست.(بحار، ج100، ص10) فداکاری و از جان گذشتگی در راه خدا و دین، نهایت رستگاری شهداست و این عملِ محبوب درگاه الهی ثمره‌ای دارد عظیم و ژرف؛ «فرهنگ شهادت» که شهدا با قطره قطره خونشان در تاریخ به یادگار گذاشته‌اند. فرهنگ شهادت،‏ تنها کشته شدن در معرکة جنگ با دشمنان دین و قرآن نیست؛ بلکه فرهنگ شهادت؛ یعنى خودسازى، خداترسى، گناه ‏گریزى، تقوا، اطاعت امر خدا، امر به معروف و نهى از منکر، اقامه نماز، جود و کرامت، عزّت نفس و گریز از ذلّت و زبونى. فرهنگ شهادت؛ یعنى سازش نکردن با طاغوت ‏ها و حکومت ‏هاى ستم، مبارزه با باطل، ایثار، قاطعیّت و صلابت در راه عقیده، جهاد و از خود بیرون ‏آمدن و دیگران را بر خود مقدم داشتن. شهادت؛ یعنى از دنیاگرایى و رفاه ‏طلبى فاصله گرفتن و آخرت را مدّ نظر داشتن، در راه اصلاح جامعه و حاکمیت دین و عدالت جان‏فشانى کردن و در راه رضاى حق و پیاده کردن احکام الهى سر از پا نشناختن. این فرهنگ، حقیقتى است که در هر زمان، ظهور و تجلّی خاصّى دارد؛ در ایام جنگ و رو در رویى با دشمن، به صورت حضور در جبهه هاى نبرد، و پایدارى و استقامت تا کشته شدن و شهید گردیدن و در ایّام صلح، در راه خودسازى و مبارزه با مفاسد و رذائل و اجراى احکام الهى تا مرز شهادت پیش رفتن است. (معصومین علیهم السلام و فرهنگ شهادت، احمد محیطی اردکانی) پیامبر خدا صل الله علیه و آله و سلم می‏فرماید: «وَ مَنْ خَرَجَ فى سَبیلِ اللهِ مُجاهِداً فَلَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ سَبْعَمِأَةَ أَلْف حَسَنَةٍ وَ یُمْحى‏ عَنْهُ سَبْعَمِأة أَلْفَ سَیِّئةٍ وَ یُرْفَعُ لَهُ سَبْعَمِأة أَلْف دَرجةٍ، وَ کانَ فى ضِمانِ اللهِ بِأىِّ حَتْفٍ ماتَ کانَ شَهیداً، وَ إنْ رَجَعَ رَجَعَ مَغْفُوراً لَهُ مُسْتَجاباً دُعاؤهُ‏؛ کسى که با انگیزة جهاد در راه خدا (از خانه) خارج شود، هر قدمى که بر می‏دارد، هفتصد هزار حسنه براى او ثبت می‏شود و هفتصد هزار گناه از او محو می‏گردد و هفتصد هزار درجه بالا می‏رود و در ضمان خداوند متعال است و به هر نوع که از دنیا برود، شهید محسوب می‏گردد. و اگر زنده بر گردد، از گناه پاک گردیده و دعاى او مستجاب است». #ادامه_دارد