سوال یک : گزینه 1 صحیح است. آیه 61 سوره آل عمران و هر کس پس از رسیدن علم وحی به تو درباره عیسی با تو بحث کند بگو بیایید تا ما پسرانمان و شما پسرانتان، ما زنانمان و شما زنانتان، ما خویشان نزدیک و شما خویشان نزدیک خود را بخوانیم سپس به درگاه خدا تضرع کنیم و بخواهیم که لعنت الهی بر دروغگویان فرود آید * آیه فرزند دختر را نیز ابن می گوید چون تفکر جاهلیت این بود که زن و دختر را عنصر اصلی جامعه نمی دانستند لذا فرزندان آنها را نیز فرزند خودشان نمی پنداشتند و آنها را از مردم بیگانه محسوب می کردند اما اسلام این تفکر را به هم ریخت و احکام فرزند را بر پسر و دختر یکسان جاری ساخت. می فرماید: اگر بعد از این استدلال های روشن کسانی درباره عیسی با تو جدال کنند آنها را به مباهله دعوت کن و سپس کیفیت آن را بیان می دارد. از روایات شیعه و سنی بر می آید که ابنائنا اشاره به حسنین (ع)و نسائنا اشاره به فاطمه(س) و انفسنا اشاره به علی(ع) دارد و اگر سوال شود پس چرا به صورت جمع آمده به خاطر این است که در مرحله قرارداد معمولاً الفاظ به صورت جمع می آیند هر چند در مرحله عمل یک یا دو نفر باشند. سوال دوم : گزینه 4 صحیح است. آیه 170 سوره اعراف و کسانی که به کتاب آسمانی چنگ می زنند و نماز بر پا می دارند بدانند که ما اجر مصلحان را تباه نخواهیم کرد * گروه دیگری از بنی اسرائیل نه تنها از هرگونه تحریف و کتمان آیات الهی برکنارند بلکه به آیات خدا تمسک جسته و مو به مو آن را اجرا می کنند. این جمعیت را مصلحان جهان نام نهاده و اجر مهمی برای آنان قایل شده است؛یعنی اصلاح واقعی در روی زمین بدون تمسک به کتب آسمانی امکانپذیر نیست چون کتاب الهی متضمن مصالح واقعی بشر بوده و اجرای دستوراتش،تمامی مفاسد جامعه بشری را اصلاح می کند زیرا دین خدا چیزی جز تطبیق دادن زندگی خود با آنچه که قوانین خلقت اقتضای آن را دارد نیست لذا گفتار افرادی که دین خدا را مجموعه ای ازمعارف خشک و بی مغز می دانند و زبان خدا را زبان تحکم و زور می پندارند یا ادیان الهی را فقط صاحب برنامه هایی برای سرای آخرت می دانند بی پایه خواهد بود. اگر از میان فرمانهای الهی روی نماز تکیه کرده بخاطر اینست که نماز پیوند انسان و خدا را چنان محکم می کند که در برابر هر عمل و موقعیتی فقط او راحاضر و ناظر می بیند.و این پایه اصلی اصلاح یک جامعه است. از دوآیه فوق می توان نتیجه گرفت مفسدان جامعه افرادی هستند که با کتمان حقایق، منافع جمع را فدای منافع شخصی می کنند.