#چهره_ماندگار در لحظه‌ی نرم غروب، جایی که نور از میان برگ‌های درختان باغچه‌‌ی خانه‌اش می‌تابید، هم‌کلام شدیم؛ پندهایش به دل می‌نشست و حرف‌هایش شیرین بود. ولی الآن استاد قنبر، آن پیری که دل و ذهنش جوان بود و مهربان، روحش از بنای کالبد رها شده و به دیدار معبود شتافته و با بیش از نیم قرن خلق زیبایی و ایمان، دیگر در میان ما نیست. استاد رصافیان نه تنها با خشت و خاک، بلکه با مهربانی و انسانیت معماری می‌کرد. بسیار دقیق، متعهد و پرتلاش، همواره با لبخندی گرم و دست‌هایی زحمت‌کشیده، جایگاهی ویژه در دل‌ها پیدا کرده بود. علاوه بر بناهای ماندگاری که بنا کرد، میراثش روش و منش و درستی بود و نام و یاد او در خاطره‌های ما برای همیشه، همچون بناهایش استوار باقی خواهد ماند. 📡 @KamooTel