پدر‌مرده‌را‌سایہ‌بر‌سر‌بیفڪن غبارش‌بیفشان‌و‌خارش‌بِڪَن چہ‌بینی‌یتیمی‌سرافنڪنده‌است مده‌بوسه‌بر‌روے‌فرزندخویش الا‌تا‌نگرید‌ڪہ‌عرش‌عظیم بلرزد‌همے‌چون‌بگرید‌یتیم اگر‌سایه‌خودبرفت‌ازسرش تو‌درسایہ‌خویش‌پرورش