پاسخ تفصیلی
۱. معرفت و شناخت امام زمان؛ در روايات ما، تأكيد فراوان شده است كه انسان بايد امام زمان خود را بشناسد؛ چون، پيمودن مسير درست و صراط مستقيم الهي، جز به معرفت او ممكن نخواهد بود.
پيامبر(ص) فرمود:
هر كس بميرد؛ در حالي كه امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهليت مرده است. [ بحارالانوار ج۲۳ ص۷۶]
۲. الگو پذيري:
پيامبر اكرم(ص) ميفرمايد:
خوشا به حال آنان که قائم خاندان مرا درک کنند؛ در حالي که پيش از دوران قيام، به او و امامان پيش از او اقتدا کرده و از دشمنان ايشان، اعلام بيزاري کرده باشند..... [ بحارالانوار ج۵۲ ص۱۳۰]
۳. ياد حضرت:
منتظر واقعي، سعي مي¬كند در همه حال، به ياد آن بزرگوار باشد . ياد آن حضرت، با خواندن دعاهاي آن بزرگوار، توسّل به آن عزيز، صدقه¬دادن براي سلامتي او، انجام دادن خيرات به نيابت او، دعا كردن براي تعجيل فرج او، ندبه كردن در فراق او و تجديد پيمان در ياري او، تحقق مي¬يابد.
۴. تلاش براي حفظ ايمان در زمان غيبت:
در زمان غيبت، فكرها و مذاهب انحرافي بسیاری در مسير انسان پيدا مي¬شود و شياطين دوستنما سعي در گمراهي انسان دارند، انسان منتظر در اين زمينه پيرو مجتهد جامع¬الشرايطِ مورد سفارش و توجه امامان معصوم(ع) است.
۵. زمينه سازي براي ظهور: منتظر واقعي، با درك صحيح معناي انتظار، مي¬كوشد زمينه ظهور امام زمان(عج) را فراهم كند؛ بنابراين، هم به اصلاح نَفْس و خودسازي مي¬پردازد و هم با امر به معروف و نهي از منكر، سعي در ساختن جامعه دارد.
@chashmbe_rah