ای کاش قلبم توانایی شنیدن ندایِ ملک داعی درشبهای رجب‌ را داشت تا قالب تهی کنم وقتی پیغام تو را میخوانَد و میگوید؛ «غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِی» آمرزنده‌ى هركس هستم كه از من آمرزش بطلبد. اما خب گناهانِ من مانع کسب این فیض از درگاه‌ات شده‌اند. با این همه باز هم مرا، این بدِ بدترین را، توفیق نفس کشیدن در این ماه عطا کردی. من از تو آمرزش میخواهم. خودت گفتی میخواهی بریز و بپاش کنی چون «الشَّهْرُ شَهْرِي»، ماه، ماهِ توست. و من ازین فکر که همیشه بهترین‌ها باید برایت باشد و چرا میگویم بهترین؟ مگر میشود ماهی که در آن حیدر-علیه‌السلام- متولد شده باشد و کعبه از شوق پیرهن دریده‌است بهترین نباشد؟ لبخند میزنم. نیکو سلیقه‌ای داری. از تو میخواهم بخاطر همین لبخند که برآمده از ذره‌ محبتی ‌ست که به مولا وجود دارد و آنهم خودت روزی‌اش کردی، بیشتر از شروع و آغاز، عاقبتم را ختم‌به خیر کنی. این روزها، روزهای غربال،چشمان آلوده به گناه و فتنه‌ها، انتهای خوب نصیب شدن فقط از تونایی و محافظت تو بر می‌آید. این "مخلوق" دستِ تو. عاقبمتمان را ختم‌بخیر‌کن عزیز من. ختم به آغوش سیدالشهداء-علیه‌السلام- 🆔@kanoon_misagh