سلام و ادب و احترام. بزرگوار اگر پای درس من بوده اید باید بیاد بیاورید که من یک جلسه در مورد سابقه تاریخی نوگرایی(اصلاح طلبی)در ایران مستند صحبت می کردم. تمام اصلاح طلبان ایرانی(رفرمیست ها ،نو گرایان) از میرزا حسین خان سپهسالار و قرار داد رویتر تا وثوق الدوله و قرارداد ۱۹۱۹ و تیم روحانی و دو قرارداد هسته ای با غرب ،بدون استثنا وقتی به قدرت برسند از یک قاعده پیروی می کنند ،قوی ترین کشور جهان (کدخدای جهان)را پیدا کنیم و کشور را دو دستی با یک قرار داد تحویل او می دهیم. آن کشور قدرتمند منافع خودش را می برد (استعمار گر برای بردن منابع ما خودش راه،راه آهن ، بندر و.... هم می سازد که برای ما می ماند)و ما هم که خودمان از توسعه داخلی ناتوان هستیم ،توسعه پیدا می کنیم.در مقابل این دیدگاه جلیلی هایی هستند که معتقدند برای توسعه باید اصل را بر توانائی های داخلی قرار بدهیم.رای ما به پزشکیان یا جلیلی نیست رای ما به یکی از این دو دیدگاه است.اصلاحات به شیوه امیر کبیر و قائم مقام یا به شیوه سپهسالار و وثوق الدوله ها؟؟؟ منبع: اندیشه ترقی و حکومت قانون در دولت سپهسالار . آدمیت فریدون دور متقابل وابستگی . پُل باران