عمر رفت و تو منی داری هنوز راه بر ناایمنی داری هنوز زخم کاید بر منی آید همه تا تو می‌رنجی منی داری هنوز صد منی می‌زاید از تو هر نفس وی عجب آبستنی داری هنوز پیر گشتی و بسی کردی سلوک طبع رند گلخنی داری هنوز همرهان رفتند و یاران گم شدند همچنان تو ساکنی داری هنوز روز و شب در پرده با چندین ملک عادت اهریمنی داری هنوز روی گردانیده‌ای از تیرگی پشت سوی روشنی داری هنوز دلبرت در دوستی کی ره دهد چون دلی پر دشمنی داری هنوز می‌زنی دم از پی معنی ولیک تو کجا آن چاشنی داری هنوز در گریبان کش سر و بنشین خموش چون بسی تر دامنی داری هنوز خویشتن را می‌کُش و می‌کَش بلا زانکه نفس کشتنی داری هنوز رهبری چون آید از تو ای فرید؟ چون تو عزم رهزنی داری هنوز "عطار نیشابوری" [در این غزل زیبا، که در عین سادگی و لطافت نوشته شده، اسرار عمیقی درباره خودسازی آمده، که نشان دهنده مهارت و استادی شیخ عطار در مسیر است. شایان ذکر است، مناره افراشته ای که در بالای مزار عطار است، نشانگر این است که عطار حداقل 500 سال، سن درونی (و یا بیشتر) را دارد. کسی که به این سن می رسد، توانسته روح بشری را در درون خود متجلی و فعال کند و در جهان های درونی لقب استاد به او تعلق می گیرد. اما هنوز با مرحله استاد کامل، فاصله بسیاری دارد.] 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🌦کار برای خدا : 🌍 @karbraekhoda