آثار جدايي از امام‏ پس از شهادت امام‌حسين همه از بودن خود ننگ داشتند، يا بر سر قبر اباعبدالله مي‏آمدند و شمشير بر فرق خود مي‏زدند و يا شمشيرها را در هر شهر و ايالتي بر هم فرو مي‏آوردند و عجيب اين‌كه همه آنچه را كه مي‏خواستند با ياري نكردن حسين براي خود حفظ كنند، از دست دادند و از آن‌طرف آنچه را هم كه با ياري كردن امام‌حسين مي‏توانستند به‌دست آورند، به‌دست نياوردند. و عبرتي بزرگ آموختند كه رها كردن دين خدا و امام مسلمين يعني محروم شدن از همه چيز. نمونة شاخص آن را در عُمرسَعد مي‏بينيد. اصلاً نظام فرهنگي زمان ويران شد. يعني تمام آنچه را كه مي‏خواستند از دست دادند، كلّ حياتشان مسئله‏دار شد، هم در كوفه و هم در بصره، هم در شام و هم در مدينه. حتي نهضت كربلا، شام را هم كه تا آن زمان، از آن معاويه بود، از دست او گرفت و بعد از كربلا شور معاويه دوستي از شام رخت بربست، تا آنجايي كه آرامگاه زينب را در خود جاي مي‌دهد و به آن مي‌بالد و به اين ترتيب نهضت امام‌حسين فرهنگ نجات اسلام گرديد، با روحيه‏اي كه در آن يأس راه ندارد. کشکولانه یزد https://eitaa.com/kashkolana