شرح یک بیت از مولوی: هر که جز ماهی ز آبش سیر شد هرکه بی روزیست روزش دیر شد. مولوی در این دو مصرع، دو حکمت بلند و عمیق را متذکر می‌شود: نخست آنکه فقط عاشقان حضرت حق‌اند که هرگز از عشق و معرفت الهی سیر نمی‌شوند اما سایر افراد به دلیل ظرفیت‌های محدودی که دارند، دچار خستگی و ملالت می‌شوند. اما دلداده الهی به هر میزان که فیوضات الهی بهره‌مند شود باز هم بیشتر می‌طلبد. در مصرع دوم می‌گوید: یکی از نشانه‌های افراد «بی‌روزی»، این است که «روز» خود را دیر شروع می‌کنند. سحرخیز و صبح‌خیز نیستند. گویا روز آنها کوتاه‌تر است. به همین دلیل همواره احساس می‌کنند که از زندگی عقب‌اند و حتی برای انجام کارهای روزمره خود نیز وقت ندارند. در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) چنین نقل شده است که: باکروا طَـلَبَ الرِّزقِ وَ الحَوائِجِ فَاِنَّ الغُدُوَّ بَرَکةٌ وَ نَجاحٌ؛ در پى روزى و نیازها، سحرخیز باشید؛ چرا که حرکت در آغاز روز، برکت و پیروزى است. امام رضا علیه السلام هم فرمودند: الْمَلَائِكَةُ تُقَسِّمُ أَرْزَاقَ بَنِي آدَمَ مَا بَيْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ إِلَى طُلُوعِ الشَّمْسِ فَمَنْ يَنَامُ فِيمَا بَيْنَهُمَا يَنَامُ عَنْ رِزْقِه‏ فرشتگان الهی رزق‌های آدمیان را مابین طلوع فجر تا طلوع خورشید تقسیم می‌کنند؛ هر کس در آن زمان بخوابد، غافل و محروم خواهد شد. 🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰 🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷 https://eitaa.com/kashkole_tabligh