آرامِ ناآرام! 🔻برزیلی‌ها به ناو ۱۲۰۰ تنی ما «قایق» می‌گفتند! قصد آن‌ها از گفتن این کلمه، تحقیر ایران نبود؛ بلکه این قایق ایرانی، مایه‌ی حیرت آن‌ها شده بود. ناو تمام‌ ایرانی دنا در ناوگروه ۸۶ برای شناور‌ شدن بر روی اقیانوس آرام که عمق بسیار زیادی دارد، بسیار سبک بود. در عرف دریانوردی، برای سفر بر آرامِ ناآرام، ناوی با حداقل ۸۰۰۰ تن وزن لازم است، نه دنای ۱۲۰۰ تنی که به مثابه‌ی یک قایق بود! 🔹 دریانوردان ما در ناوگروه ۸۶، با عبور از آب‌های جزایر پولینزی که در قارّه‌ی اقیانوسیه واقع است، به دل اقیانوس آرام زده بودند. آن‌ها با گذر از عرض طولانی آرام که طوفان‌های شدیدی در آن رخ می‌دهد، به سواحل شیلی رسیده بودند و سپس، در بندر ریودوژانیروی برزیل پهلو گرفته بودند. 🔻حالا نیروهای دریایی برزیل از اقیانوس‌پیماییِ طولانی ناو سبک‌وزنِ ما به شگفت آمده بودند؛ کاری که قاعدتاً، از عهده‌ی نیروی دریایی ارتشِ یک کشور تحریم‌شده برنمی‌آمد! شگفتی آن‌ها بی‌راه نبود. ما نه آرام را می‌شناختیم و نه به علّت تحریم‌ها می‌توانستیم روی منابع خارجی‌ها، هواشناسی ماهواره‌ای آنان و نرم‌افزارهای دریانوردی‌شان حساب باز کنیم. بنابراین، توشه‌ی اطّلاعاتی و نرم‌افزاری این سفر خطرناک را از فنّاوری داخلی تأمین کردیم. ما برای این سفر، یک نرم‌افزار پیش‌بینی شرایط جوّی را طرّاحی و از آن استفاده کردیم. این نرم‌افزار که اطّلاعات ۵۰ سال هواشناسی و جوّ اقیانوس در آن پیاده شده است، می‌تواند با ۲ درصد خطا، وضعیّت هوای اقیانوس را تا ۲۰ سال آینده پیش‌بینی کند. هم‌چنین، ما نرم‌افزار راهنمای توزین شناور‌های سنگین را طرّاحی کردیم؛ نرم‌افزاری که به کمک آن می‌توان توزین بار در سرتاسر کشتی را به گونه‌ای انجام داد که کشتی در مقابل امواج اقیانوسی، دچار شکستگی یا پارگی نشود. 🔹 این نرم‌افزارهای پیشرفته که سرنوشت دریانوردان ناوگروه ۸۶ به آن‌ها گره خورده بود، نه به‌ وسیله‌ی خارجی‌ها، بلکه تماماً به دست توانمند نخبگان ایرانی و شرکت‌های دانش‌بنیان داخلی، طرّاحی و ساخته شده بود. 💢 به نقل از دریادار شهرام ایرانی، فرمانده نیروی دریایی ارتش ❣ @kashkool