هدایت شده از مباحث
📖 امام عليه السلام در اين گفتار كوتاه حكيمانه به تمام كسانى كه گرفتار پاره‌اى از مسائل مى‌شوند #هشدار مى‌دهد كه ناشكرى نكنند مبادا گرفتار مصيبت‌هاى فزون‌ترى شوند.
مى‌فرمايد: «كسى كه مصيبت‌هاى كوچك را بزرگ شمارد خداوند او را به مصائب بزرگ مبتلا مى‌كند»؛ (مَنْ عَظَّمَ صِغَارَ الْمَصَائِبِ ابْتَلاَهُ اللّٰهُ بِكِبَارِهَا).
زندگى اين جهان خالى از مصائب نيست منتها هر كسى به يك شكل گرفتار مصيبت مى‌شود.
❓آيا مى‌توان كسى را پيدا كرد كه در تمام عمر مصيبتى نديده باشد؟
❓آيا طول #عمر كه يكى از مواهب الهى است همواره توأم با تلخى مصائب دوستان و بستگان و آشنايان نيست؟
❓آيا افرادى كه از عمر طولانى برخوردارند در پايان كار كه مصداق ارذل العمر است گرفتار انواع بيمارى‌ها نمى‌شوند؟
شكست در ازدواج، بيمارى فرزندان، مشكلات كسب و كار، از دست دادن عزيزان، عوارض ناشى از خشكسالى‌ها و مانند آن، مصائبى است كه هركَس به يك يا چند مورد از آن گرفتار است.
و همان‌گونه كه در مباحث توحيدى آورده‌ايم بروز اين حوادث فلسفه‌هاى زيادى دارد.
- گاه آزمايش و امتحان است،
- گاه كفارۀ گناهان،
- گاه زنگ بيدارباش 🔔
- و گاه در ظاهر مصيبت است و در باطن موهبت و #رحمت
و به‌طور دقيق نمى‌توان تعيين كرد كه هر مصيبتى از كجا سرچشمه گرفته هرچند در بعضى از موارد قرائنى براى شناخت سرچشمه وجود دارد.
با اين حال چرا و چگونه ممكن است انسان به مجرد مشاهدۀ مصيبتى زبان به شكايت و ناشكرى بگشايد و بى‌تابى كند و آه و ناله سر دهد؟
اى بسا خداوند رحيم مصيبت كوچك‌ترى را براى جلوگيرى از مصيبت بزرگترى براى بنده‌اش فرستاده است.
در هر حال آن‌ها كه در برابر مصيبت‌هاى كوچك جزع و فزع و بى‌تابى مى‌كنند و زبان به شكايت مى‌گشايند با اين كار خود، مستحق مصيبت‌هاى بزرگترى مى‌شوند و به عكس اگر شكر الهى را به‌جا آورند و حتى آن را به عنوان موهبتى از ناحيۀ او پذيرا شوند چه بسا خداوند مواهب مهمى نصيب آن‌ها كند كه آن مصيبت در برابر آن كوچك و ناچيز است.
#نهج_البلاغه_بخوانیم
╭────๛- - - - - ┅╮
│📱 @Mabaheeth
╰───────────