✅به استناد خطبهٔ ۲۳۶ نهج البلاغه حضرت امیرالمؤمنین امام علی بن ابیطالب علیه‌السلام موجود در نهج‌البلاغه، این هفت گروه حق هیچ‌گونه ارشاد و دخالت در امور دیگران را ندارند:
۱. جُفَاةٌ طَغَامٌ: کسانی که روحیهٔ خشن دارند و فاقد احساسات لطیف و شخصیت اجتماعی‌اند.
۲. عَبِيدٌ أَقْزَامٌ: انسان‌های پَست و برده‌صفت که چشم‌بسته به هر فرمانی، تن می‌دهند و از کرامت بهره‌ای ندارند.
۳. تُلُقِّطُوا مِنْ كُلِّ شَوْبٍ: کسانی که از گوشه- کنار کشور جمع شده‌اند و فاقد درک اجتماعی و فرهنگی نقاط مختلف جامعه هستند.
۴. مِمَّنْ يَنْبَغِي أَنْ يُفَقَّهَ: کسانی که فهم‌شان از دین سطحی است و خود هنوز به شناخت عمیقی از اسلام نرسیده‌اند.
۵- ... و يُؤَدَّبَ: افرادی که از ادب و فرهنگ برخوردار نیستند و خودشان نیاز به تربیت دارند.
۶- ...وَ يُعَلَّمَ: کسانی که سواد لازم را نداشته و علم و دانش مربوط را تحصیل نکرده‌اند.
۷- ...وَ يُدَرَّبَ: کسانی که فاقد تجربه‌اند.
بفرمودهٔ حضرت اميرالمؤمنين امام علی بن ابیطالب (علیه السلام ) به این افراد نباید مسئولیتی محول نمود، بلکه بر عکس باید خود آنها را کنترل نموده و قیّم برایشان قرار داد، نه آنکه آنها را قیّم بر مردم قرار داد: "وَ یُوَلّی عَلَیْهِ"
و باید مچ دست‌شان را گرفت نه آنکه آزاد بگردند و مچ دیگران را بگیرند:
"وَیُؤْخَذَ عَلی یَدَیْهِ"
کسانی که اینگونه‌اند، ارشادشان اضلال و اصلاحشان افساد است.