چقدر دلم هوای آن روزها کرد! روزهای برادری،صفا،راستی، یکرنگی! روزهایی که گذشت و مروت و مردانگی حرف اول را می‌زد! وقت مرخصی و تشویق و ترفیع، همه،به یکباره غیب می‌شدند یا با اصرار و التماس دیگری را جلو می‌انداختند! به وقت حادثه اما مثل شیر و عقاب، سر و کله شان پیدا می‌شد! اولین نامزد انتخابات روی مین رفتن! تا سر و جان و همه هستی را فدای سلامت و پیروزی یاران کنند! تا چشم کار می‌کرد،عشق،موج می‌زد! عشق به خدا،عشق به مردم،عشق به ایران! روزهایی که دشمنی نبود،اختلاف و دعوا نبود، تهمت و تفسیق و تکفیر نبود، از دنیادوستی و قدرت طلبی خبری نبود و اگر مسابقه و رقابتی هم بود برای خدمت،برای محبت و برای گمنامی بود! خدایا خسته شدیم از این همه فاصله با آن روزها! از این همه دعوا،بدگویی،بدزبانی! از این همه تهمت،تخریب و تفسیق خوبان! که انگار و اصلاً،پایانی هم ندارد! داریم خفه می‌شویم زیر آواری از لجن افشاگری ها و سیاه نمایی ها! هر روز،همه جا! پیش از انتخابات! پس از انتخابات! این روزها آلوده تر و غباری تر از آسمان، فضای اخلاق و معنویت دل و جان و جامعه ماست! بیایید به حرمت محرم در محضر سرور و سالار آزادگان تاریخ «حسین بن علی» مثل حر بن یزید ریاحی از گذشته،از همه لغزش‌ها و فاصله ها توبه کنیم و سوگند خورده و هم قسم بشویم در عالم برادری بدگمان نباشیم، در زندگی یکدیگر،تجسس نکرده و سرک نکشیم! بدگویی نکنیم،افشاگری نکرده و تهمت نزنیم! مثل زنبور عسل بر شهد خوبی مومنان بنشینیم و آشکارا ترویج و تبلیغ شان کنیم و لغزش و کاستی ها را بگذریم و اگر نه لااقل در نهان، به خودشان بگوییم! همین ✋#کشکول‌طنازی