تقیّه؛ در بیان امام خامنه‌ای 🔻قسمت اول 🔻تقیه؛ وسیله‌ای صحیح برای رسیدن به هدف «یکی از چیزهایی که انسانِ هدفی را به هدف می‌رساند، عبارت است از استتار و کتمان.» به گزارش ایسنا، روزنامه «کیهان» در ادامه انتشار سلسله گفتارهای رهبر معظم انقلاب در تحلیل مبارزات سیاسی امامان معصوم (ع)، به نقل از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نوشت: آنچه ما از آیات قرآن - که در چند آیه‌ قرآن مادّه‌ تقیّه و ذکر تقیّه به کار رفته - و از روایاتی که یا در ذیل آیات قرآن وارد شده، یا مستقلّاً در ذکر معنای تقیّه به‌ کار رفته، استفاده می‌کنیم، این است: تقیّه یک وسیله‌ای است برای رساندن انسان باهدفی به هدفش، این مجمل قضیّه. این وسیله چیست؟ هر وسیله‌ای که انسان را به هدف برساند یا یک نوع وسایل خاص؟ نه، هر وسیله‌ای نه، چند نوع وسیله‌ خاص مورد نظر است که این وسایل خاص، انسان را به هدف برساند و موجب بشود که موانع و خارِ راه‌ها جلوی انسان را نگیرد؛ مثلاً فرض بفرمایید که اگر انسان به‌وسیله‌ یک جنایتی ممکن است به هدف برسد، این را تقیّه نمی‌گویند؛ اگر انسان به‌وسیله‌ مخالفت با اصول هدف خود، یک‌وقتی بخواهد خود را به هدف برساند، این را در عرف منطق اسلام و تشیّع تقیّه نمی‌گویند؛ مثلاً فرض بفرمایید آن کسی که می‌خواهد رهبری جامعه‌ اسلامی را به دست بگیرد و لازمه‌ رهبری، تقوا و عدالت است، این آدم برای اینکه خود را به رهبری جامعه‌ اسلامی برساند، بی‌تقوایی و بی‌عدالتی را پیشه کند؛ یعنی مخالفت کند با اصولی که در رهبری جامعه‌ اسلامی در اسلام و در قرآن مقرّر شده، این را تقیّه نمی‌گویند. امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در شورایی که عمر تشکیل داد، با یک دروغ، با یک مجامله می‌توانست حکومت را در دست بگیرد، امّا امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) این مجامله و این دروغگویی را مرتکب نشد؛ می‌توانست آنجا بگوید که من برطبقِ کتاب خدا و سنّت پیامبر و سیره‌ شیخین، حکومت خواهم کرد. با گفتن این حرف و با سپردن این تعهّد، حکومت را قبضه می‌کرد، منتها وقتی‌که به حکومت می‌رسید، به سیره‌ شیخین عمل نمی‌کرد. این کاری بود که امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) آسان می‌توانست انجام بدهد، امّا نداد؛ چرا؟ برای خاطر اینکه در منطق اسلام، آن وسیله‌ای که انسان را به هدف می‌رساند، آن وسیله نباید برخلاف هدف باشد، نباید نامقدّس و آلوده باشد. وسیله هم بایستی صحیح باشد، وسیله هم باید وسیله‌ای باشد که با هدف قابل تطبیق باشد. علی (علیه‌السّلام) می‌خواهد حکومت بکند برای اینکه دروغگویی را از عالم بردارد، پیمان‌شکنی را بردارد، رذالت اخلاق را از بین ببرد، انسان‌ها را در مسیر صحیحی به‌سوی هدف معیّن و مقصود رهبری بکند، برای این منظورها علی (علیه‌السّلام) می‌خواهد به حکومت برسد و امور مملکت و ملّت را قبضه کند و این درست نیست که وسیله‌اش یک دروغ باشد، یک پیمان‌شکنی باشد، یک فریب باشد، یک ریاکاری باشد، یک ضدّ فضیلت‌گرایی باشد، این درست نیست، پس چنین نیست که ما تقیّه را به این معنی بگیریم که هر وسیله‌ای که انسان را به هدف برساند این اسمش تقیّه است؛ نه، یک نوع وسایل مخصوص، مورد نظر است.