🌿آیهی روز
🔸️وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىَ بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِيضٍ
(فصلت-۵۱)
⚡️ترجمه:
🔹️و هرگاه به انسان (غافل و بیخبر) نعمت دهیم، روی میگرداند و به حال تکبّر از حق دور میشود؛ ولی هرگاه مختصر ناراحتی به او رسد، تقاضای فراوان و مستمرّ (برای بر طرف شدن آن) دارد!
💠نکته ها:
✴️كلمه ى «نَأى » به معناى دور شدن است؛ و هرگاه با واژه «جانب» بكار رود، كنایه از تكبّر و غرور است. «نأى بجانبه» یعنى به خاطر نعمت و رفاه مغرور شد و متكبرانه خود را كنار كشید. كلمه ى «عریض» به معناى پهن و كنایه از دعاى زیاد است.
سؤال: درآیه 49 خواندیم: «اذا مسّه الشرّ كان یؤوسا» همین كه شرّى به انسان رسید دچار یأس مى شود ولى در این آیه مى فرماید: «اذا مسّه الشرّ فذو دعاء عریض» همین كه شرّى به انسان رسد، دعایى طولانى دارد، سؤال این است كه چگونه انسان مأیوس دعا مى كند؟
پاسخ: مفسّران به این پرسش، پاسخ هاى متفاوتى داده اند:
در تفسیر روح البیان چنین آمده است: بعضى مردم به هنگام گرفتارى مأیوس مى شوند و بعضى دیگر دعا مى كنند.
برخى در پاسخ این سؤال گفته اند: انسان از اسباب عادّى مأیوس مى شود ولى از خدا درخواست مى كند. ولى لحن آیه توبیخ است و یأس از اسباب عادّى و توجّه به خدا كار نیكویى است و توبیخ ندارد.
در تفسیر نمونه آمده است كه انسان ابتدا دعا مى كند ولى كم كم مأیوس مى شود و این دعا و یأس در دو مرحله است.
شاید بتوان گفت كه مراد از دعا، استمداد از خداوند نیست، بلكه همان یأس است كه به صورت جزع و جیغ و ناله اظهار مى كند و هر دو آیه یك مسأله را مطرح مى كند لكن در یك جا مى فرماید: مأیوس است و در جاى دیگر مى فرماید: به خاطر یأس جیغ و داد مى زند، نظیر آیه ى «اذا مسّه الشر جزوعا»
#آیه_روز
┈•••✾•🌺کشکول معنوی🌺•✾•••┈
🆔️
https://eitaa.com/joinchat/3308519605C545e8ef98d