📚برشی از یک کتاب: 🔹خطبه ابوطالب جایگاه والای رسول خدا را نزد خدای متعال و در دل مردم روشن می نماید و بیان می دارد که این خاندان از ریشه های ارجمند که در اوج شرافت قرار دارند؛ منشعب شده اند و از ذریه ابراهیم خلیل الله و پسرش اسماعیل ذبیح الله هستند. 🔸خطبه ابوطالب از شکوه شخصیت رسول خدا در آن دوران حکایت دارد و بیان می دارد که تمام افتخارات و فضائل و کمالات انسانی در او گرد آمده است. ▫️دیگر آن که در شخصیت آن حضرت خدشه ای نیست. ▪️فقر و دارایی اندک هم برای او نقصی به شمار نمی آید؛ زیرا مال و ثروت سایه ای است ناپایدار و آبی است روان. 🔹این دیدگاه بلند ابوطالب در دوران جوانی پیامبر اکرم از عمق معرفت ابوطالب به پیامبر قبل از مبعوث شدن به رسالت حکایت دارد. 🔸و این خود پشتوانه ای محکم برای حمایت های همه جانبه ابوطالب از رسول خدا تا آخرین لحظات عمر است. ▫️این خطبه صراحت دارد بر این که مردم نشانه های نبوت و نور هدایت را در او می یافتند و انتظار می کشیدند که وی همان کسی باشد که حضرت موسی و حضرت عیسی بدو بشارت داده اند. ▪️و نیز از کلام ابوطالب چنان بر می آید که عشق و علاقه خدیجه به رسول خدا یک طرفه نبوده است؛ بلکه محبتی دو جانبه بوده است و هر دو به یکدیگر عشق و اشتیاق داشته اند. 🔹همان گونه که خدیجه نسبت به رسول خدا شناخت پیدا نمود و به حضرتش علاقمند شده بود، رسول خدا نیز کمالات خدیجه را دریافته و او را از هر زنی دیگر شایسته تر برای همسری می دانست و هیچ زنی را همتای خدیجه قرار نمی داد. 🔸همواره او را ستایش می کرد و بر سایر همسران خود برتری می داد و در بزرگداشت و تکریم او از چیزی فروگذار نمی کرد. 📚منبع: کتاب خدیجه بانوی بزرگ اسلام؛ ص 56 الی 58 #حبیب_الله_فرحزاد 🥀کانال ایستگاه مطالعه🥀 https://eitaa.com/katab313