🔹 مرحوم آيت‌الله العظمي بهجت از قول استادشان می‌فرمودند: يک‌موقعی در حرم حضرت اميرالمؤمنین علیه السلام ده‌ها نفر بودند که در قنوتِ نمازشب‌شان ابوحمزه می‌خواندند. 🔹 در احوالات مرحوم آیت‌الله العظمی سید نورالدین حسینی شیرازی (که حدود شصت سال قبل رحلت کرده‌اند) شنیدم که هر سی شبِ ماه_رمضان در مجلسی شرکت می‌کرد و وقتی شب از نیمه می‌گذشت، وارد نماز شب می‌شد و در قنوت نماز وَتر، دعای ابوحمزه را از حفظ، در سه ساعت، ایستاده و با اشک می‌خوانْد. 🔹 اگر كسی ۳۰ شب دعاي ابوحمزه را خواند، كم‌كم آن احساس درماندگی كه در اين دعا موج می‌زند، در روحش پيدا می‌شود. 🔹 اگر انسان مداومت کند، اين حالات، آرام آرام در او شکل می‌گيرد که از مناجات و دعا لذت ببرد و آن چيزي را که معصومين علیهم السلام می‌خواستند به انسان بفهمانند، کم‌کم بفهمد و طعم دعا را بچشد. 🔹 اگر كسي بخواهد واقعا ابوحمزه‌خوان بشود اين کار لازم است. و الا انسان متحوّل نمی‌شود و موجي در او ايجاد نمی‌شود و كِشتی آدم راه نمی‌افتد تا ديگران را سوار كند. 🌹@kavasayat🌹