سلام بر ابراهیم آن لحظه که به عشق خدمت نفس کشید، به شوق پرواز قدم برداشت و به یاد حاج قاسم در افق آسمان محو شد،، ریاست آرمانت نبود، میز را سنگر خدمت ندانستی مثل چشمه جاری شدی تا نقطه‌های کور را از غبار محرومیت پاک کنی،، سید عزیز محرومان، فلسفه شهادت را در منطق اذهان مردم باور پذیر کردی و دانستیم قصه‌ ی پروازهای شبانه تکرار می‌شود اما تکراری نمیشود. تهران اگر که شهر مقر ریاست است پس در میان ایل و دهستان چه می کنی؟!