🇮🇷هوالعزیزالجبّار🇮🇷 #انجمن_حجّتیه_پوستین_وارونه_مهدویّت #اصول_چهارگانه_جریان_انجمن_حجّتیه #نظر_امام_راحل_درباره_تحجّر_در_سیاست امام خمینی راحل: هواستان راجمع کنید نکند یک مرتبه متوجه شوید که انجمن حجّتیه ای ها همه چیزتان را نابود کرده اند[۱] یکی از نمودهای تشیع انگلیسی، جریان خوارج آخرالزمانیست که به نام امام زمان علیه السلام، مقابل و مانع ظهور امام زمانند. به عقیده حضرت امام خمینی رحمه الله علیه، تحجّرگرایی نافی ورود دین و کارگزاران دینی در عرصه سیاست بوده و نگاهی بدبینانه به عرصه سیاست و زندگی اجتماعی دارد، امام با نگاهی تیزبینانه احساس خطر کرده و به ویژه جلوگیری از رشد فکری آنان را وظیفه روحانیون وفادار به آرمان های انقلاب می داند، ایشان در واکاوی این جریان فکری مقدس نما این گونه اظهار می دارند: عده ‏ای مقدّس نمای واپس گرا، همه چیز را حرام می‏ دانستند و هیچ کس قدرت این را نداشت که در مقابل آنها قد علم کند، خون دلی که پدر پیرتان از این دسته متحجّر خورده است هرگز از فشارها و سختی‏ های دیگران نخورده است! وقتی شعار جدایی دین از سیاست جا افتاد و فقاهت در منطق ناآگاهان غرق شدن در احکام فردی و عبادی شد و قهرا فقیه هم مجاز نبود که از این دایره و حصار بیرون رود و در سیاست و حکومت دخالت نماید! حماقت روحانی در معاشرت با مردم فضیلت ‏شد! به زعم بعض افراد، روحانیّت زمانی قابل احترام و تکریم بود که حماقت از سراپای وجودش ببارد و الا عالم سیّاس و روحانی کاردان و زیرک، کاسه‏ ای زیر نیم کاسه داشت و این از مسائل رایج‏ حوزه ‏ها بود که هر کس کج راه می‏ رفت متدین تر بود! یاد گرفتن زبان خارجی کفر و فلسفه و عرفان گناه و شرک بشمار می ‏رفت، در مدرسه فیضیه فرزند خردسالم مرحوم مصطفی از کوزه ‏ای آب نوشید، کوزه را آب کشیدند، چرا که من فلسفه می‏ گفتم، تردیدی ندارم اگر همین روند ادامه می‏یافت، وضع روحانیت و حوزه ها، وضع کلیساهای قرون وسطی می‏ شد[۲] انسان متحجّر در عالم قدسی به سر می‏ برد، لیکن این عالم از هر گونه محتوای معنوی خالی است! در چنین عالمی بسیاری از آموزه‏ های اسلامی مرده است، آموزه ‏هایی نظیر جهاد با ظلم، شهادت‏ طلبی، اهتمام به امور سیاسی و اجتماعی مسلمانان، برپایی قسط و عدل، اجرای حدود اسلامی، تحقق حج ابراهیمی، مبارزه با دشمنان اسلام و غیره. روحیه تحجّرگرایی، خواهان آن نوع معنویت است که به هزینه چندانی نیاز نداشته باشد و در تقابل جدی با عافیت‏ طلبی و راحت‏ طلبی قرار نگیرد! باطن شریعت اسلامی کاملا مغفول است و تنها ظاهر آن جذابیت دارد. نگاه متحجّرانه به احکام اسلامی، معامله ‏گرانه است نه عابدانه، در نگاه عابدانه، انتظار پاداش داشتن معنا ندارد. زیرا در حقیقت، عبودیت کسب وجود از خالق هستی است. طبیعی است که انسان عابد برای دریافت وجود از منبع فیض به هر نوع فداکاری دست می‏ زند، اما در نگاه معامله‏ گرانه، فرد حاضر به مخاطره و پرداخت هزینه بالا نیست. بنابراین او نمی‏ تواند به عمق عبودیت پی ببرد و بر همان وضعیت قشری‏ گرایی باقی می‏ ماند. قشری‏ گرایی دینی با سلطنت موروثی سازگاری دارد و از سیاست گریزان است و شعار جدایی دین از سیاست‏ را نصب‏ العین خود قرار داده است! نظام های سیاسی جدید، نه فقط مخالف با تحجرگرایی نیست که مبلغ و حامی آن است. امام خمینی پایگاه فکری قشری‏ گرایی دینی را به گروهی از روحانیون حوزه‏ های علمیه نسبت می‏ دهد که به واسطه منزلت دینی که در میان قشرهای سنتی پیدا کرده ‏اند، توانسته‏ اند روحیه تحجرگرایی و همنشینی و هم‏ آوایی با حکومت های طاغوتی را رواج دهند[۳] پی نوشت: [۱] - صحیفه امام، ج۲۱، ص۶۱۳ [۲] - همان،ج۲۱، ص‏ ۲۷۸ و۲۷۹ [۳] - داود مهدوی‏زادگان، امام خمینی؛ احیاگر گذار معنوی، مجله حضور، شماره۳۴ -----------------------------❀○❀-------------------------- 🔸️#بخش_چهاردهم🔸️ لینک بخش سیزدهم 👉 -----------------------------❀○❀-------------------------- 🆔️#آیدی_ادمین @zohor313iran 🆔️#آیدی_کانال https://eitaa.com/joinchat/2461138948Cdf2697a104