🔻🔻شاید با خودتان بگویید: امام حسین (علیه السلام) اگر امروز بود هرگز تنها نمی ماند. یعنی: امام زمان! بیا که همه چیز مهیای استقبال از تو است. ⚠️ اما نه! عجله نکنید! صحنه کمی عجیب نیست؟ هرچه هم که باشد نباید مردم کوفه نوه‌ی پیغمبر خودشان را می‌کشتند! آن همه ارادت‌ها به پیامبر آخر الزمانی... این‌همه ظلم به نور چشم همان پیغمبر...! جالب است که این قاتلان خون آشام، منتظر هم بودند... نامه هم نوشتند... ما که هنوز نامه‌ای برای اماممان ننوشته‌ایم؟! 👈 تا پاسخ یک سؤال را به خود نداده‌ایم به خود حق ندهیم که از اماممان دعوت به حضور نماییم! چون همین دعوت‌ها بود که امام حسین (علیه السلام) را آواره‌ی بیابان‌ها کرد؛ همین دعوت‌ها بود که حضرت علی (علیه السلام) را از غربتِ خانه¬نشینی به غربت سراسیمگی کشاند... 🔎🔎 سؤالی که باید پاسخ دهیم این است که آیا واقعاً ما منتظریم؟ انتظار ما از چه جنس است؟! ♦️از آن منتظرانی هستیم که می‌گویند: «امام زمان بیا و به داد ما برس! دنیا تشنه‌ی توست و با آمدن تو همه جا گلستان می‌شود: مدعی گوید که با یک گل نمی گردد بهار من گلی دارم که عالم را گلستان می کند». ⚡️⚡️ اینطور منتظری روی امامش شمشیر هم می‌کشد! مثل طلحه و زبیر که لقمه‌ی چرب تری پیدا کردند و عاقبت، روی حضرت علی شمشیر کشیدند؛ مثل مردم کوفه که آب و نام را در مسیر پیکار با حسین (علیه السلام) دیدند و تغییر رویه دادند؛ زیارت اربعین رمز و راز سرافکندگی چنین منتظرانی را اینطور برملا کرده است: 🍂و قَدْ تَوَازَرَ عَلَيْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْيَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَی وَ شَرَی آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْكَسِ وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدَّی فِي هَوَاهُ وَ أَسْخَطَ نَبِيَّكَ وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِكَ أَهْلَ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةَ الْأَوْزَارِ الْمُسْتَوْجِبِينَ النَّار🍂 آنان که حسین (علیه السلام) را محاصره کردند 1. فریفته ی دنیا بودند 2. معامله ی بدی کردند و آخرت را به بهایی ناچیز فروختند 3. از هوای نفس خویش تبعیت کردند 4. دشمن را درست نشناختند و اهل شقاوت و نفاق را پیروی کردند 🖇 اینطور منتظری هدف اولش دنیاست. با امام هم تا جایی همراهی می کند که به دنیای او لطمه وارد نکند. سید الشهدا از این نوع منتظران دلی پر داشت که فرمود: الناس عَبیدُ الدنیا و الدّینُ لعِقٌ علَی ألسِنَتِهِم (مردم بنده ی طالب دنیایند؛ و دین شعار زبانی آن‌هاست، وقتی که به آزمون سختی ها گرفتار شوند معلوم می شود که دینداران واقعی چه تعدادند) ♦️اما دسته ی دوّم منتظران کسانی هستند که خود امام را می‌خواهند، و حاضرند در راه رسیدن به او هزینه پرداخت کنند. می‌گویند: «اماما! از تو قیام، از ما یاری!» «بیا یارت می‌شم».. این گروه نمی‌گویند «اللهم عجل لولیک الفرج» جز اینکه به دنبالش بگویند: «و اجعلنی من أنصاره»، «و نصرتی لکم معدّة». 🔻 اینها فقط یک اشکال در کارشان هست، و آن اینکه معمولاً چند قدمی از مولایشان عقب‌اند و از یاری امامشان جا می مانند. مثل ترماح که رفت آذوقه را به خانه برساند و به یاری امامش برسد. برگشت، اما دیر! مثل سلیمان بن صرد که اگر کمی زودتر جان بر کف می‌گرفت و به حضور امامش تقدیم می‌کرد، بهای جانش آزادی جهانیان می‌شد. ❓❓ پس معنای واقعی انتظار چیست؟ انتظاری که افضل اعمال امت نبوی است! ♦️ باید به استقبال امام رفت... اما چطور؟ با زبان؟ نه! با عمل: «مثَلُ الإمام مثَلُ الکعبة؛ امام به مانند کعبه است». کعبه ایستاده تا ما در پی او طی مسیر کنیم؛ نه اینکه از دور بگوییم «لبیک اللهم لبیک». ✅ پس ... منتظران واقعی کسانی هستند که به جای اینکه حرفی بزنند، سخن کوتاه می‌کنند و در عمل به ندای هل من ناصر امامشان لبیک می‌گویند. فردا دیر است! همین امروز امام چشم انتظار است تا به یاری او بشتابیم... 〽️ داریم نزدیک می شویم... حالا معلوم می شود که چرا امام، هزار و چندصد سال، جمع شیعیان را مفارقت نموده و فیض حضور خود از آن‌ها دریغ داشته! چرا این جمعیت انبوه امام را از غربت خارج نکرده و غیبت او را به حضور مبدل نساخته؟ چون شیعه منتظر ایستاده تا امام بیاید، غافل که انتظار از جنس سکون نیست؛ از جنس حرکت است! با منتظر ایستادن ما امام، نزدیک نمی‌شود. باید حرکت را به سمت او شتاب داد تا به او رسید... 🔶 حالا ببین چطور می خواهی برای نصرت امام آخر الزمانی گام برداری! می خواهی برای او یارگیری کنی؟ یا می خواهی برایش یارآوری کنی؟ یا می خواهی در زمینی کوچک خودی نشان دهی تا به خودت اثبات کنی: طعم یاری امام را در یک جامعه ی نمونه ی اسلامی چشیده ای و مطمئنی به این راحتی پا پس نمی کشی؟!... 🔔 زیر بار آزمون برو! فرافکنی نکن! خدا از ما فی الضمیرت آگاه است. #ویژه_نامه_اربعین #هم‌صحبتی_گام‌ها 📗@ketab7d