اما یک پله پایین‌تر از تجربه‌ی احساسات در فرصت‌های یادگیری واقعی، ایجاد و ساخت موقعیت‌های نمایشی و استفاده از تصور کردن خیالی یا جانمایی کودک در موقعیت‌های مختلف و بعد بیان حس کودک و شنیدن آن در حلقه‌ی گفتگوست. این اقدام می‌تواند از طریق قصه‌گویی و قرار گرفتن بچه‌ها در نقش شخصیت‌های اصلی داستان و همدلی با او، یا در سطح پایین‌تر توصیف یک سری حالات و موقعیت‌ها و بیان احساس توسط کودکان باشد. ساخت صورتک‌های احساس یکی از این راهکارهاست. کودکان و مربی با اجرای نماش خلاق و تصور خود در یک موقعیت خوب یا بد احساس خود را با صورتک غمگین یا خوشحال نشان می‌دهند. نمایش بازی می‌کنند و خلق صحنه می‌کنند. دایره دانایی و گفتگو در مورد احساسات تجربه شده و بیان دلایل خوشحالی و ناراحتی‌ها به ترمیم و اصلاح احساسات کودک کمک می‌کند و به او حس امنیت و آرامش و حضور بدون اضطراب در کنار دوستان را می‌دهد. به کانال سفرهای کودکانه بپیوندید 👇👇👇👇 @ketab_safarhaye_koodakane